Weryfikacja wyniku meczu piłkarskiego jako walkower

Niedawno pisaliśmy o zawodach piłkarskich, które nie zostały rozegrane lub zostały przerwane przed upływem regulaminowego czasu gry i co robić z tak „nawarzonym piwem” i o tym jaka jest rola i sposób działania organów związków piłki nożnej prowadzących rozgrywki? Dzisiaj pozostajemy § 7 Uchwały nr IX/140 z dnia 3 i 7 lipca 2008 roku Zarządu PZPN w sprawie organizacji rozgrywek w piłkę nożną (dalej: Uchwała) i będzie o przypadkach, w których wynik meczu piłkarskiego weryfikowany jest jako walkower. 

W § 7 Uchwały poza śródtytułem nr I – „zawody nierozegrane lub zawody przerwane przed upływem regulaminowego czasu gry”, mamy śródtytuł „II. Zawody weryfikowane jako walkower”

I tak zgodnie § 7 ust. 6 Uchwały zawody należy zweryfikować jako przegrane 0:3 (0:5 w rozgrywkach Futsalu) na niekorzyść drużyny i tu wymienione są aż 22 przypadki. Właśnie 22 przypadki i wystarczy, że zajdzie choć jeden i organ może zweryfikować zawody jako walkower, ale też należy pamiętać, że weryfikacja następuje tylko w przypadku spełnienia jednej z wymienionych poniżej przesłanek, a nie następuje w żadnym innym przypadku. Po to zostały one wymienione enumeratywnie by stanowić zamknięty, a nie otwarty katalog przypadków weryfikacji zawodów. I jakakolwiek przesłanka spoza katalogu nie jest przesłanką weryfikacji.

Tu oczywiście warto podkreślić, że Uchwała nr IX/140 z dnia 3 i 7 lipca 2008 roku Zarządu PZPN w sprawie organizacji rozgrywek w piłkę nożną jest tylko podstawowym aktem prawa związkowego – ogólnym, a regulacje dotyczące poszczególnych rozgrywek znajdują się w Regulaminach Rozgrywek czy to szczebla centralnego, będących uchwałami Zarządu PZPN, a wypadku rozgrywek niższych szczebli prowadzonych przez wojewódzkie związki piłki nożnej – w regulaminach, wprowadzanych uchwałami zarządów tychże wojewódzkich związków piłki nożnej.

Skoro powyższe dotyczy całej treści regulaminu rozgrywek, to także w przypadku weryfikacji zawodów jako walkower stosujemy regulamin rozgrywek tych konkretnych, których sprawa dotyczy, a Uchwała nr IX/140 z dnia 3 i 7 lipca 2008 roku Zarządu PZPN w sprawie organizacji rozgrywek w piłkę nożną, stosowana jest jedynie w zakresie nieuregulowanym przez regulamin rozgrywek. Tak jest w większości przypadków, choć co do weryfikacji zawodów jako walkower należy brać pod uwagę jedynie przesłanki zawarte w regulaminie tych konkretnych rozgrywek.

Weryfikacja wyniku jako walkower jest dla klubu dotkliwą karą. Nieraz zarząd klubu łatwiej „przełknie” np. karę pieniężną w wysokości 2.000 złotych niż właśnie weryfikację meczu na niekorzyść jego drużyny.

Uchwała nr IX/140 zawiera 22 przypadki weryfikacji zawodów jako walkower.

Zawody należy zweryfikować jako przegrane 0:3 (0:5 w rozgrywkach Futsalu) na niekorzyść: 

1) drużyny zawieszonej w prawach członkowskich lub w prawach uczestnictwaw rozgrywkach i zawodach, zgodnie z § 22[1];

2) drużyny, która nie staje do zawodów w terminie wskazanym w terminarzu rozgrywek lub spóźni się więcej niż 15 minut;

3) drużyny, która nie przygotowała boiska do gry stosownie do postanowień § 6 ust. 3 i 5[2];

4) drużyny gospodarza, jeżeli nie dostarczy do gry przepisowej piłki lub w razie uszkodzenia nie zastąpi jej w ciągu 10 min inną przepisową piłką;

5) drużyny gospodarza w przypadku, gdy na boisko wtargnie publiczność i nie zostanie usunięta w ciągu 5 minut lub w razie powtórnego jej wtargnięcia;

6) drużyny, która nie zgodzi się na prowadzenie zawodów przez sędziego wyznaczonego zgodnie z przepisami;

7) drużyny, w której brał udział zawodnik nieuprawniony do gry albo potwierdzony lub uprawniony na podstawie przedłożonych przez klub niewiarygodnych dokumentów;

8) drużyny, w której brał udział zawodnik nieuprawniony z tytułu przepisów o opiece lekarskiej, o których mowa w § 24[3];

9) drużyny, która przed zakończeniem zawodów opuści boisko do gry, lub w której liczba zawodników będzie mniejsza niż 7;

10) drużyny, której zawodnik, członek kierownictwa lub trener, w czasie zawodów czynnie znieważył któregokolwiek z sędziów prowadzących zawody, które z tego powodu zostały przerwane;

11) drużyny, której kibic przed lub w czasie trwania zawodów czynnie znieważył któregokolwiek z sędziów prowadzących zawody, a zawody z tego powodu zostały przerwane;

12) drużyny, której kibice wtargnęli na pole gry i z tego powodu zawody zostały zakończone przez sędziego przed upływem ustalonego czasu gry;

13) drużyny, której zawodnik wykluczony z gry przez sędziego nie opuścił boiska w ciągu 2 minut;

14) drużyny, która nie dostarczy sędziemu protokołu, zawierającego listę zawodników i osób funkcyjnych;

15) drużyny, w składzie której występowało co najmniej 2 zawodników, u których stwierdzono pozytywne wyniki badań antydopingowych lub odmówili poddania się badaniom;

16) drużyny, w składzie której brał udział zawodnik powołany na zgrupowanie kadry\ narodowej, ale w nim nie uczestniczący bez zgody lekarza kadry, również z uwzględnieniem postanowień § 20[4];

17) drużyny, której kibice, swoim zachowaniem, spowodowali przerwanie meczu i z tego powodu zawody zostały zakończone przez sędziego przed upływem ustalonego czasu gry;

18) drużyny, w której, z winy klubu, w ciągu całego meczu lub jego części wystąpiła mniejsza od wymaganej liczba zawodników młodzieżowych;

19) drużyny gospodarza, który nie dokona przedpłaty na pokrycie kosztów delegowania sędziów, obserwatorów i delegatów, a z tego powodu zawody zostaną odwołane - w przypadku, jeśli regulamin rozgrywek nakłada na klub obowiązek dokonania takiej opłaty;

20) drużyny, w której przekroczona zostanie dopuszczalna liczba wymian zawodników;

21) drużyny, w której zostanie dokonana wymiana zawodnika/ów w trakcie większej niż dopuszczalna liczby przerw w grze - jeśli regulamin rozgrywek wprowadza takie ograniczenie;

22) drużyny, w składzie której w ciągu całego meczu lub jego części wystąpiła równocześnie na boisku większa od dozwolonej liczba zawodników-cudzoziemców spoza obszaru Unii Europejskiej - jeśli regulamin rozgrywek wprowadza takie ograniczenie.

Jeszcze na koniec w kilku zdaniach o pozostałych przepisach § 7 Uchwały. W przypadku, o którym mowa w § 7 ust. 6 pkt 18[5], od uznania winy klubu należy odstąpić w sytuacjach losowych w których nie można dokonać wymiany zawodnika młodzieżowego na innego zawodnika młodzieżowego (np. kontuzja po wyczerpaniu limitu wymian) bądź w przypadku, gdy drużyna rozpoczyna bądź kontynuuje grę w pomniejszonym o wymaganą liczbę zawodników młodzieżowych składzie osobowym.

W przypadku naruszenia przepisów przez obie drużyny zostaną one ukarane obustronnym walkowerem, a w przypadku uzyskania przez przeciwnika wyniku korzystniejszego aniżeli walkower - utrzymuje się wynik uzyskany na boisku, z pozbawieniem zdobytych bramek drużyny ukaranej. Klub ukarany winien być powiadomiony o utracie punktów w ciągu 7 dni od daty podjęcia tej decyzji.

 

 

[1] § 22

1. Kluby zawieszone w prawach członkowskich lub w prawach uczestnictwa w rozgrywkach i zawodach nie mogą brać udziału w żadnych spotkaniach piłki nożnej, a rozgrywanie spotkań z ich drużynami będzie karane.
2. Spotkania mistrzowskie wyznaczane w okresowym zawieszeniu klubu należy zweryfikować jako walkowery dla przeciwnika, natomiast w przypadku zawieszenia klubu do końca rozgrywek obowiązuje stosowanie zasad § 19 ust.3.

§ 19 Weryfikacje spotkań tych drużyn przeprowadza się następująco:

1. w przypadku rozegrania mniej niż 50% spotkań należy anulować wyniki dotychczasowych meczów,
2. w przypadku rozegrania 50% lub więcej spotkań zalicza się do punktacji wyniki uzyskane na boisku, natomiast w pozostałych przyznaje się walkowery dla przeciwnika - dotyczy wycofania się drużyny z rozgrywek.

[2] § 6

3. Spotkania mistrzowskie i pucharowe mogą być rozgrywane wyłącznie na boiskach zweryfikowanych dla danej lub wyższej klasy, położonych w miejscu siedziby klubu określonym w jego statucie lub wskazanym w licencji udzielonej klubowi na dany sezon rozgrywkowy.
4. Klub – gospodarz spotkania ma obowiązek powiadomienia przeciwnika o terminie, miejscu i rodzaju nawierzchni boiska, na którym zostaną rozegrane zawody, zgodnie z regulaminem danych rozgrywek oraz przygotowania wskazanego boiska, zgodnie z Przepisami Gry.
5. W przypadku nieprzewidzianej i niezależnej od gospodarza przeszkody uniemożliwiającej rozegranie spotkania na wyznaczonym boisku, ma on obowiązek przenieść zawody na inne boisko odpowiadające warunkom podanym w ust. 3. Drużyna gości każdorazowo zobowiązana jest do uwzględniania możliwości rozegrania meczu na boisku innym niż wskazane w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 4.

[3] § 24

1. Orzeczenie lekarskie, o którym mowa w § 23 jest ważne przez okres nie dłuższy niż dwanaście miesięcy od daty wydania. Termin ważności orzeczenia kończy się z upływem dnia, który datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca (przykład: jeżeli orzeczenie zostało wydane 15 marca, to jest ono ważne do 15 marca następnego roku, do godz. 23:59,59; jeżeli orzeczenie wydano 29 lutego to jest ono ważne do 28 lutego następnego roku do godz. 23:59,59).
2. W przypadku, gdy regulaminy poszczególnych rozgrywek nie stanowią inaczej, fakt posiadania przez zawodnika orzeczenia, o którym mowa w § 23 ust. 1 i 2 lub oświadczenia, o którym mowa w § 23 ust. 3 potwierdza, przed rozpoczęciem zawodów, kierownik lub trener drużyny.
3. Dane osobowe zawarte w dokumentacji medycznej przechowywane w formie umożliwiającej identyfikację osoby, której dane dotyczą, możliwe jest przez okres nie dłuższy, niż jest to niezbędne do celów, w których dane te są przetwarzane. Szczegółowe regulacje przewidziane są Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 roku w sprawie rodzaju, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. z 2015 poz. 2069), oraz Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U.2017.0.1318). Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych przechowuje dokumentację medyczną przez okres 20 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano w niej ostatniego wpisu.

[4] § 20

1. O ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej, powołanie do pierwszej reprezentacji, reprezentacji młodzieżowej bądź na mecze eliminacyjne i turniej finałowy juniorów U-17 i U-19, a także na zgrupowania poprzedzające ww. imprezy, co najmniej trzech zawodników jednego klubu bądź co najmniej dwóch zawodników młodzieżowców uprawnionych do gry w klubie do rozgrywek seniorów, w których odrębne przepisy związkowe wprowadzają obowiązek udziału w meczach takich zawodników, może stanowić podstawę do złożenia przez zainteresowany klub wniosku o przełożenie terminu zawodów na inny, wyznaczony  z urzędu przez organ prowadzący rozgrywki. Organ prowadzący rozgrywki  przy podejmowaniu decyzji uwzględnia właściwe przepisy oraz terminy FIFA w tym zakresie. 
2. Zawodnik powołany do jednego z zespołów, o których mowa w ustępie 1 lub na zgrupowanie kadry tych zespołów, zobowiązany jest do stawienia się w ustalonym czasie na zgrupowanie.
3. Klub, z którego zawodnik został powołany do kadry, nie jest uprawniony do podejmowania decyzji o zwolnieniu zawodnika ze zgrupowania kadry.
4. W przypadku, gdy zawodnik jest kontuzjowany, a może chodzić, zobowiązany jest do stawienia się na miejsce zbiórki, a o dalszym ewentualnym zwolnieniu zadecyduje lekarz kadry.
5. Zawodnik, który na skutek kontuzji lub choroby nie może stawić się na wezwanie PZPN, zobowiązany jest do przedstawienia zaświadczenia lekarskiego, wydanego przez lekarza klubowego. O zwolnieniu zadecyduje lekarz kadry.
6. Zawodnik powołany na zgrupowanie reprezentacji narodowych, o których mowa w ust. 1 niniejszego paragrafu, ale w nich nieuczestniczący bez zgody PZPN lub lekarza kadry, nie jest uprawniony do udziału w najbliższych zawodach mistrzowskich i pucharowych.

[5] 18) drużyny, w której, z winy klubu, w ciągu całego meczu lub jego części wystąpiła mniejsza od wymaganej liczba zawodników młodzieżowych;