Instytucja zawieszenia wykonania kary dyscyplinarnej została uregulowana w art. 46 Regulaminu Dyscyplinarnego Polskiego Związku Piłki Nożnej (dalej: RD PZPN). Zgodnie z art. 46 § 1 wykonanie jednej ze szczegółowo enumerowanych w tym przepisie kar można zawiesić w całości lub części na okres próby, nie krótszy niż 6 miesięcy i nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli przemawiają za tym istotne okoliczności łagodzące.
Zatem, organ dyscyplinarny czy to I instancji, czy to organ odwoławczy dyscyplinarny ma instrument pozwalający na pewne złagodzenie skutków kary nałożonej na obwinionego, czy to na osobę fizyczną, czy to na osobę prawną, działającą w polskiej piłce nożnej. Nie należy tego mylić z zawieszeniem lub darowaniem prawomocnej kary dyscyplinarnej w piłce nożnej (art. 165 RD PZPN) – środkiem szczególnym, czy postępowaniem prowadzonym po prawomocnym zakończeniu postępowania dyscyplinarnego. Pisaliśmy już o tym środku na blogu prawosportowe.pl.
Zgodnie z art. 46 § 1 RD, zawiesić można tylko jedną z teraz wymienianych kar i żadną inną. Do katalogu kar, których wykonywanie można zawiesić należą:
- dyskwalifikacja określona liczbą meczów lub dyskwalifikacja czasowa,
- kara pieniężna,
- zakaz rozgrywania w określonym czasie lub określonej liczby meczów z udziałem publiczności, na części lub całym obiekcie sportowym w miejscowości będącej siedzibą klubu,
- zakaz rozgrywania w określonym czasie lub określonej liczby meczów na obiektach sportowych w miejscowości będącej siedzibą klubu,
- zakaz wyjazdów zorganizowanych grup kibiców na mecze piłkarskie,
- zakaz rozgrywania meczu na określonym stadionie,
- zakaz dokonywania transferów do klubu,
- czasowy zakaz udziału we wszelkiej działalności związanej z piłką nożną,
- zawieszenie licencji, orzeczonej na czas oznaczony i
- pozbawienie licencji.
Zgodnie z art. 46 § 2, organ dyscyplinarny, który wydał prawomocną decyzję zarządza wykonanie zawieszonej kary, jeżeli w okresie próby ukarany popełnił przewinienie dyscyplinarne podobne, za które został prawomocnie ukarany lub nie wykonał nałożonych na niego obowiązków, o których mowa w art. 56. Od rozstrzygnięcia organu w tym przedmiocie odwołanie nie przysługuje.
Teraz słów kilka o pozostałych środkach zwyczajnych, podobnych do zawieszenia wykonania kary. Sięgamy do art. 46 [1] RD PZPN i mamy nadzwyczajne złagodzenie kary. Organ dyscyplinarny może nadzwyczajnie złagodzić karę, jeżeli wymierzenie nawet najłagodniejszej kary przewidzianej dla danego przewinienia dyscyplinarnego jest niewspółmierne do wagi popełnionego przewinienia dyscyplinarnego. W przypadku nadzwyczajnego złagodzenia kary organ wymierza karę łagodniejszego rodzaju z katalogu kar zasadniczych lub karę poniżej minimalnego wymiaru jej zagrożenia.
Kolejne, to uregulowane w art. 47 RD PZPN - odstąpienie od wymierzenia kary dyscyplinarnej. W tym przypadku, organ dyscyplinarny może odstąpić od wymierzenia kary dyscyplinarnej, jeżeli wymierzenie nawet najłagodniejszej kary byłoby niecelowe, a w szczególności niewspółmierne do wagi popełnionego przewinienia dyscyplinarnego.
Następnie mamy, uregulowane w art. 48 RD - odstąpienie od wymierzenia kary dyscyplinarnej z automatu. W takiej sytuacji, organ dyscyplinarny może odstąpić od wymierzenia kary dyscyplinarnej właściwej za dane przewinienie związane z grą (automat), jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania zebrano dowody pozwalające jednoznacznie na przyjęcie, że przy udzieleniu kary napomnienia (żółta kartka) lub wykluczenia (czerwona kartka) w sposób rażący naruszono Przepisy Gry. W szczególności dotyczy to sytuacji, gdy sędzia udzielił napomnienia (żółta kartka) lub wykluczenia (czerwona kartka) niewłaściwemu zawodnikowi. O ile przepis szczególny nie stanowi inaczej, wniosek o odstąpienie od wymierzenia kary dyscyplinarnej z automatu podlega opłacie stałej w kwocie 500 zł, którą uiszcza się wraz ze złożeniem wniosku (dołączając potwierdzenie jej uiszczenia).
Było o środkach łagodzących, to teraz o tych – zaostrzających. I tu zaczynamy od art. 49 RD PZPN i od wymierzenia kary za przewinienie związane z grą, niedostrzeżone przez sędziego. Zgodnie z § 1, organ dyscyplinarny może orzec karę za przewinienie związane z grą w przypadku, jeżeli zawodnik dopuścił się szczególnie ciężkiego czynu podlegającego karze wykluczenia (czerwona kartka), który nie został dostrzeżony przez sędziego, a z kolei wedle § 2, podstawą rozstrzygnięcia organu dyscyplinarnego w sprawach, o których mowa w § 1 może być pisemne sprawozdanie obserwatora lub delegata, zapis wideo z przebiegu meczu lub załącznik do sprawozdania sędziego podpisany przez upoważnione osoby (kierowników i kapitanów obu drużyn).
To teraz art. 50 i recydywa. Z brzmienia art. 50 § 1 RD PZPN wynika, iż jeżeli w okresie danego sezonu rozgrywkowego, podlegający odpowiedzialności podmiot popełnia przewinienie dyscyplinarne podobne do tego, za które został prawomocnie ukarany, organ dyscyplinarny każdorazowo wymierza karę surowszą, chyba że zachodzi wypadek mniejszej wagi. Z kolei, w świetle §2, zasady karalności przewinień dyscyplinarnych związanych z grą, popełnionych w warunkach recydywy, określają przepisy regulujące ten typ przewinienia dyscyplinarnego.
I na koniec, o przedawnieniu. Przedawnienie karalności zostało uregulowane w art. 51 RD, a zgodnie z art. 51 § 1, nie można orzec kary za przewinienia dyscyplinarne, jeżeli od jego popełnienia do czasu wszczęcia postępowania dyscyplinarnego upłynęły: 2 lata – za przewinienie dyscyplinarne nie zagrożone karą wykluczenia z PZPN lub 10 lat – za inne przewinienie dyscyplinarne. Wedle § 2, nie podlega przedawnieniu przewinienia dyscyplinarne korupcji w piłce nożnej. Z kolei, w przypadku przewinienia dyscyplinarnego ciągłego, bieg przedawnienia karalności rozpoczyna się od ostatniego zachowania, składającego się na to przewinienie, a w przypadku przewinienia dyscyplinarnego, polegającego na zaniechaniu spełnienia obowiązku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym obowiązek ten winien był zostać spełniony.
