W poprzednim wpisie omówiliśmy kilka podstawowych zasad odpowiedzialności dyscyplinarnej w piłce nożnej. Było o tym na jakiej zasadzie osoby fizyczne i osoby prawne ponoszą taką odpowiedzialność, czy na zasadzie winy, czy na zasadzie ryzyka. Było też o prewencyjnej roli kar w postępowaniu dyscyplinarnym o tym na kogo i jak mają one oddziaływać (prewencja szczególna i ogólna).
Było też o zbiegu przepisów, przewinieniu ciągłym i przewinieniu dyscyplinarnym podobnym i o tym jak te instytucje uregulowane są w Regulaminie Dyscyplinarnym PZPN (dalej: RD PZPN). Zatem zachęcam do lektury poprzedniego bloga, a dzisiaj będzie o odpowiedzialności klubu za ciąg naruszeń w czasie meczu piłkarskiego, przewinieniach dyscyplinarnych umyślnych i nieumyślnych. Będzie również o sprawstwie, podżeganiu i pomocnictwie oraz o przygotowaniu i usiłowaniu czynu, stanowiącego delikt dyscyplinarny.
Zaczynamy od odpowiedzialność klubu za ciąg naruszeń w czasie meczu piłkarskiego. Zgodnie z art. 8 § 1 RD PZPN, jeżeli w czasie meczu piłkarskiego, przed lub bezpośrednio po jego zakończeniu doszło do więcej niż jednego naruszenia przepisów dyscyplinarnych, za które odpowiedzialność ponosi klub, to wówczas organ dyscyplinarny wymierza temu klubowi jedną zasadniczą karę dyscyplinarną, uwzględniającą w swej dolegliwości wszystkie naruszenia, chyba że istnieje konieczność dokonania oceny jednego lub kilku czynów w odrębnym postępowaniu. Oprócz kary dyscyplinarnej zasadniczej, organ dyscyplinarny może wymierzyć klubowi jedną lub kilka dodatkowych kar dyscyplinarnych, spośród katalogu kar dodatkowych (art. 8 § 2 RD PZPN).
W art. 9 RD PZPN mamy regulacje dotyczące zamiaru obwinionego, który dopuścił się deliktu dyscyplinarnego. W świetle tej regulacji mamy do czynienia z przewinieniem dyscyplinarnym umyślnym i nieumyślnym. A o tym czy taki delikt został popełniony umyślnie czy nieumyślnie decyduje zamiar sprawcy tego czynu. Zgodnie z § 1, za przewinienie dyscyplinarne popełnione umyślnie uznaje się przewinienie, gdy obwiniony miał zamiar je popełnić, to jest chciał je popełnić lub godził się na to. Z kolei, patrząc na § 2, za przewinienie dyscyplinarne popełnione nieumyślnie uznaje się przewinienie, gdy obwiniony przewidywał możliwość popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, ale bezpodstawnie przypuszczał, że go uniknie lub możliwości takiej nie przewidywał, choć powinien i mógł taką możliwość przewidzieć.
Karom przewidzianym w Regulaminie Dyscyplinarnym PZPN podlega nie tylko ten, kto dokonuje przewinienia dyscyplinarnego sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem przewinienia dyscyplinarnego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego przewinienia (art. 10 § 1 RD PZPN). Za podżeganie odpowiada z kolei ten kto chcąc, aby inna osoba dokonała przewinienia dyscyplinarnego, nakłania ją do tego. Z kolei za pomocnictwo odpowiada osoba, która w zamiarze, aby inna osoba dokonała przewinienia dyscyplinarnego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie. Z kolei, w przypadku współsprawstwa organ dyscyplinarny przy wymiarze kary uwzględnia udział każdej osoby w popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego.
Karom przewidzianym w niniejszym regulaminie może podlegać również ten, kto czyni przygotowania do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego lub usiłuje popełnić przewinienie dyscyplinarne (art. 11 § 1 RD PZPN). Odpowiedzialność za usiłowanie ponosi osoba, która zamiarze popełnienia przewinienia dyscyplinarnego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Z kolei przygotowanie zachodzi tylko wtedy, gdy sprawca w celu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego podejmuje czynności mające stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania (art. 11 § 2 i 3 RD PZPN). W przypadku przygotowania lub usiłowania popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, organ dyscyplinarny może złagodzić karę dyscyplinarną stosownie do okoliczności sprawy.
