Dzisiejszy tytuł bloga nawiązuje do moich wcześniejszych wpisów, związanych z niedawną woltą Sądu Najwyższego dotyczącą oceny chwili wejścia w posiadanie służebności przesyłu.
Okazuje się, że jaskółek, o których ostatnio wspominałem jest więcej. W kolejnym orzeczeniu Sąd Najwyższy podtrzymał swą ocenę związaną z wejściem w posiadanie służebności przesyłu w złej wierze.
Mowa tu o postanowieniu Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 12 lipca 2019 r., sygn. I CSK 705/18. W stanie faktycznym, na którym pracował SN ustalono, że „pierwszy poprzednik prawny strony pozwanej, tj. Skarb Państwa (w którego imieniu posiadanie wykonywało przedsiębiorstwo państwowe - Zakład Energetyczny (...) przystąpił do eksploatacji urządzeń energetycznych w dniu 4 października 1983 r. posadowionych na nieruchomości, co istotne, wówczas stanowiącej własność osób fizycznych (obecnie powodów), a nie Skarbu Państwa.”
Dokonując analizy prawnej stanu faktycznego SN przywołał cytowane w moim wcześniejszym wpisie orzeczenie. Sąd wskazał, że „w uchwale z dnia 16 maja 2019 r. III CZP 110/18, Sąd Najwyższy wyjaśnił, że wybudowanie urządzeń przesyłowych na gruncie osoby trzeciej za jej zgodą wyrażoną bez zachowania formy aktu notarialnego świadczy o złej wierze posiadacza służebności. O istnieniu dobrej wiary posiadacza nieruchomości nie przesądza też uzyskanie pozwolenia administracyjnego na wybudowanie linii elektroenergetycznej (por. uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZP 29/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 64, z dnia 20 listopada 2015 r., III CZP 76/15 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2005 r., IV CK 82/05, z dnia 29 stycznia 2008 r., IV CSK 410/07, z dnia 6 maja 2009 r., II CSK 594/08). Skarb Państwa jako szczególny podmiot prawa, powinien w najwyższym stopniu przestrzegać prawa, i nie miał podstawy do przyjęcia, że obejmując w posiadanie przedmiotową nieruchomość w zakresie odpowiadającym służebności przesyłu czynił to na podstawie prawa i tym samym nie naruszał praw jej właściciela, którym w dodatku nie był podmiot prawa publicznego, lecz osoby fizyczne (zob. też uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2018 r., IV CSK 142/17).”
Powyższe ustalenia są zbieżne z moim stanowiskiem, szkoda tylko, że te ustalenia musi czynić aż Sąd Najwyższy, a nie sądy powszechne.
