Takie stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 marca 2014 r. (sygn. akt: II CSK 290/13). Sprawa dotyczyła ustalenia nieważności postanowienia umowy dzierżawy, w której strony umowy zawarły postanowienie, że „dzierżawca będzie miał możliwość dwukrotnego przedłużenia umowy dzierżawy na okresy trzydziestoletnie na warunkach opisanych w umowie”. Konieczność zajęcia stanowiska w kwestii - czy strony umowy dzierżawy mogą w ramach swobody kontraktowania skonstruować ją w taki sposób, aby mimo upływu okresu 30 lat wskazanego w art. 695 § 1 KC od chwili jej zawarcia, nadal wiązała strony jako umowa na czas oznaczony - zaistniała na tle rozbieżności w orzecznictwie, a także z uwagi na skąpe wypowiedzi doktryny w tym zakresie.
W myśl art. 695 § 1 KC „dzierżawę zawartą na czas dłuższy niż lat trzydzieści poczytuje się po upływie tego terminu za zawartą na czas nie oznaczony”. W niniejszej sprawie Sądy dokonały jednak odmiennej wykładni co do charakteru tego przepisu. Wyrażona w przepisie 353¹ KC zasada swobody umów stanowi, iż strony mogą ukształtować treść umowy według swojego uznania, jednak treść lub cel stosunku prawnego nie może sprzeciwiać się ani właściwości tego stosunku, ani ustawie i zasadom współżycia społecznego. W uzasadnieniu wyroku Sąd Najwyższy wypowiedział się, że: „w doktrynie i judykaturze nie ma wątpliwości, że swobodę kontraktową stron mogą ograniczać tylko przepisy mające charakter iuris cogentis (bezwzględnie obowiązujące), co oznacza, że nie jest dopuszczalne takie ustalenie treści lub celu stosunku zobowiązaniowego, wskutek którego dochodziłoby do naruszenia takich przepisów”. Konstrukcja i brzmienie przepisu 695 § 1 KC nie dopuszcza jakichkolwiek odstępstw od wskazanej w nim reguły, że po upływie 30 lat umowa dzierżawy staje się umową zawartą na czas nieoznaczony. Zatem stwierdzić należy, iż przepis ten ma charakter iuris cogentis (bezwzględnie obowiązujący).
Wobec powyższego ostatecznie Sąd Najwyższy uznał wyżej cytowane postanowienie umowy za nieważne, jako zmierzające do obejścia prawa w zakresie trwania umowy dzierżawy zawartej na czas oznaczony – dłuższy niż 30 lat.
