W związku z pojawiającymi się wątpliwościami związanymi z terminami przedawnienia odsetek postanowiłem odświeżyć temat, o którym mieliśmy okazję już pisać.
Chodzi o najczęściej pojawiającą się możliwość, tj. przedawnienie roszczeń odsetkowych z tytułu sprzedaży w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy. Zgodnie z zasadą wskazaną w art. 554 Kc roszczenia z ceny sprzedaży w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy przedawniają się w terminach dwuletnich. Jak to jest natomiast z odsetkami od takich transakcji? Czy dzielą los należności głównej, czy też podlegają regulacjom art. 118 Kc i przedawniają się w terminach trzyletnich?
Tradycyjnie powołam się już na orzecznictwo, które do takich kwestii podchodzi niezwykle praktycznie.
W jednym z orzeczeń zapadłych na kanwie naliczonych przez wierzyciela not odsetkowych Sąd Okręgowy w Gliwicach X Wydział Gospodarczy w wyroku z dnia 7 lutego 2015 r. (sygn. X GC 531/14; źródło Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych) stwierdził, że „Nie budzi już obecnie w orzecznictwie wątpliwości, że do roszczenia o odsetki za opóźnienie, jako stanowiącego roszczenie okresowe, stosuje się samodzielny termin przedawnienia wynikający z art. 118 Kc. Jest on niezależny od terminu przedawnienia należności głównej, z tym, że roszczenie takie przedawnia się najpóźniej chwilą przedawnienia się roszczenia głównego, a w wypadku gdy roszczenie główne wygasło na skutek zapłaty przed upływem terminu przedawnienia, a termin przedawnienia roszczenia głównego już upłynął, nadal stosuje się termin trzyletni przedawnienia roszczeń odsetkowych (wyrok SA w Warszawie z dnia 21 czerwca 2011 r. , sygn. akt I ACa 1156/10, LEX nr 1120058). Ustanowiony w art. 118 Kc termin przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe, stosuje się do roszczeń o odsetki za opóźnienie także wtedy, gdy roszczenie główne ulega przedawnieniu w terminie określonym w art. 554 Kc, jednak roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego. Po przedawnieniu należności głównej nie tylko nie mogą być naliczane odsetki za dalszy okres opóźnienia, ale ponadto te odsetki, które już powstały do chwili przedawnienia należności głównej, podlegają przedawnieniu jednocześnie z należnością główną, czyli w terminie dwuletnim, wynikającym z art. 554 Kc (…). Natomiast odsetki za opóźnienie, objęte notami odsetkowymi, które zostały naliczone od należności, które nie uległy przedawnieniu, lecz zostały zapłacone, z tym że z opóźnieniem, uzyskały samodzielny charakter i podlegają przedawnieniu zgodnie z art. 118 Kc w terminie trzyletnim odrębnie za każdy dzień opóźnienia (wyrok SA w Gdańsku z dnia 19 czerwca 2012r., sygn. akt I ACa 256/12, LEX nr 1220759). Wskazuje się bowiem, że akcesoryjność roszczenia o odsetki za opóźnienie wyraża się tylko uzależnieniem ich powstania od istnienia niespełnionego w terminie roszczenia o świadczenie pieniężne (roszczenia głównego). Jednakże z chwilą jego powstania uzyskuje ono samoistny byt prawny niezależny od losu roszczenia głównego. Wygaśnięcie zobowiązania głównego skutkiem jego zaspokojenia powoduje, że pozostałe w mocy roszczenia uboczne o odsetki ulegają niejako przekształceniu w roszczenie główne, stają się samodzielne, według własnych reguł ulegają przedawnieniu (wyrok SA w Katowicach z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt V ACa 130/11, LEX nr 1001392).”
Dalej Sąd ten podsumowuje, że „Przenosząc te uwagi na grunt niniejszej sprawy wskazać więc należy, że termin przedawnienie należności objętych sporem określony jest w art. 118 Kc i wynosi 3 lata. Nie było bowiem sporne, że należności główne od których naliczono odsetki zostały zapłacone, fakt upływu terminu ich przedawnienia nie ma więc w niniejszej sprawie znaczenia.” Sąd ten nie podzielił zatem zarzutu pozwanego jakim był zarzut przedawnienia. W tym zakresie bowiem niezasadnie wskazywał pozwany, że termin przedawnienia odsetek należy liczyć według art. 554 Kc.
