Coraz częściej praca za biurkiem przez 8 godzin od poniedziałku do piątku w ramach podstawowego systemu czasu pracy nie jest rozwiązaniem optymalnym – zwłaszcza dla przedsiębiorców zatrudniających pracowników. Sztywna organizacja pracy doskonale sprawdza się oczywiście tam gdzie bardziej od efektów pracy liczy się sam fakt obecności zatrudnionego w zakładzie i gotowość do ewentualnego świadczenia umówionych zadań a koszty zatrudniania pracowników pokrywane są ze środków publicznych. Pracodawca prywatny mający status przedsiębiorcy nastawionego na zysk potrzebuje rozwiązań optymalnych, szytych na miarę jego potrzeb, uwzględniających specyfikę charakteru pracy zatrudnionych. Jednym z takich rozwiązań jest zastosowanie zadaniowego systemu czasu pracy. Oczywiście system ten nie będzie właściwy dla każdego rodzaju pracy. Przepis art. 140 kodeksu pracy wyraźnie wskazuje, że stosowanie tego systemu czasu pracy jest dozwolone tylko w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania.
Pracodawca decydując się na wprowadzenie zadaniowej organizacji czasu pracy powinien to uczynić na takich samych zasadach jak w przypadku każdego innego systemu czasu pracy – poprzez zastosowanie właściwych zapisów w regulaminie pracy, układzie zbiorowym czy obwieszczeniu - gdy pracodawca nie ma obowiązku wprowadzania regulaminu pracy czy układu zbiorowego. Warto pamiętać, że dopiero po formalnym wprowadzeniu na szczeblu zakładowym systemu zadaniowego pracodawca będzie mógł rozpocząć zatrudnianie w systemie zadaniowym nowych osób – lub pracowników którzy są już zatrudnieni.
Zadaniowy system czasu pracy mimo pewnego uelastycznienia nie daje możliwości stosowania w jego ramach dowolnych rozwiązań. Zadania jakie pracodawca nakłada na zatrudnionego powinny być możliwe obiektywnie do zrealizowania w tzw. normalnym czasie pracy, czyli niewykraczającym poza osiem godzin na dobę i średnio 40 godzin na tydzień, co wynika z art. 129 kp. Pracownik zatrudniony w ramach omawianej organizacji czasu pracy powinien mieć również prawo do wypoczynku w wymiarze 11 godzin w skali doby pracowniczej, 35 godzin w tygodniu oaz zasada 5 – dniowego tygodnia pracy. Tym samym system zadaniowy nie może być utożsamiany z czymś co potocznie nazywa się nienormowanym czasem pracy.
Najczęstszą przyczyną wprowadzania zadaniowego systemu czasu pracy jest chęć uniknięcia pracy nadliczbowej – a właściwie konieczności jej rekompensowania. Czy jednak stosowanie omawianej organizacji czasu pracy powoduje, że o godzinach nadliczbowych nie będzie mowy w każdym możliwym przypadku ?. Odnosząc się do powyższej wątpliwości należy wskazać, że praca nadliczbowa w systemie zadaniowym będzie jak najbardziej możliwa – w sytuacji gdy powierzone zadania nie będą korespondowały z wymiarem czasu pracy pracownika. W takim wypadku pracownik nie będzie miał obiektywnej możliwości realizacji zadań w umówionym wymiarze czasu pracy – co spowoduje konieczność wykonywania obowiązków ponad normy wynikające z art 129 kp. Odnosząc się do pracy nadliczbowej w ramach systemu zadaniowego warto powołać się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 1999 r. I PKN 181/99 w którym uznał, iż nazwanie czasu pracy "zadaniowym" nie wyłącza stosowania przepisów o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych. Tym samym o powstaniu godzin nadliczbowych w ramach zadaniowego systemu czasu pracy będzie można mówić w przypadku braku możliwości realizacji umówionych zadań w ramach normy czasu pracy wynikającej z art. 129 kp..
