Bokserzy toczą w czasie kariery wiele istotnych walk, jednak najważniejszą z nich rozgrywa obecnie Adonis Stevenson, były mistrz świata wagi półciężkiej federacji WBC. Kanadyjczyk tuż po przegranej przez nokaut walce poczuł ból, w następstwie czego został przetransportowany do szpitala. Przebywa w nim aż do dzisiaj i walczy o swoje życie.
U byłego mistrza świata zdiagnozowano ciężkie wstrząśnienie mózgu, a jego stan został oceniony jako krytyczny. Kanadyjczyka wprowadzono w stan śpiączki farmakologicznej w celu podjęcia leczenia. W ubiegłym tygodniu bokser przeszedł operację mózgu, lecz ocena stanu zdrowia nie poprawiła się. Naprzemiennie napływają informacje, iż stan boksera jest krytyczny, stabilny, albo że znów uległ pogorszeniu. Wg doniesień medialnych jest on podłączony do respiratora, zaintubowany oraz wymaga specjalistycznych badań neurologicznych.
Kilka dni później świat obiegła informacja o przymusowym wycofaniu się z walki Richiego Hadlowa, u którego badanie rezonansem magnetycznym wykazało mikrourazy mózgu. Zawodnik został zmuszony do wycofania się z udziału w gali, a jego dalsza kariera uzależniona jest od wykazania, iż ponowione, wiarygodne analizy nie potwierdziły dotychczasowych podejrzeń.
W sporcie takim jak boks nie da się uniknąć kontuzji i obrażeń. Odpowiednie instytucje czuwają cały czas nad zdrowiem bokserów, którzy są badani przed walką, po niej, a w przypadku walk zakończonych nokautem w sposób szczególny. Ponadto nadzór obejmuje również cały czas trwania walki, a ze względu na stan zdrowia sportowca można ją w każdej chwili przerwać. Problematykę tę szeroko uregulowała Federacja WBC w art. 4 „Medical and Anti-Doping Regulations” aktu Rules & Regulations of the World Boxing Council (“WBC”) (dalej jako regulamin). Na mocy jego postanowień zawartych w art. 4.1 WBC powołała specjalną komisję mającą zapewnić odpowiednie zasady przeprowadzania badań wśród bokserów.
Zgodnie z art. 4.2. regulaminu przed dopuszczeniem zawodników do walki federacja WBC ma prawo żądać od zawodnika dostarczenia wszelkich wyników badań potwierdzających jego stan zdrowia, jakie tylko uzna za konieczne do właściwego ustalenia zdolności do sportowego współzawodnictwa. Odpowiednie wskazania badań medycznych są warunkiem przyznania zawodnikowi licencji, o czym traktuje art. 4.3. regulaminu.
Wszelką odpowiedzialność za zgodność rzeczywistych działań z zasadami określonymi w niniejszym regulaminie ponoszą bokserzy, trenerzy, menedżerowie i promotorzy, którzy zobowiązują się do podejmowania działań zgodnych z określonymi regułami. Istotnym elementem jest, iż za niedochowanie postanowień regulaminowych federacja WBC nie ponosi żadnej odpowiedzialności. Ponadto, zgodnie z art. 4.6. regulaminu federacja ma prawo wyciągać konsekwencje wobec zawodników, którzy nie poddają się wymaganym badaniom. Katalog kar pozostaje otwarty, ponieważ WBC ocenia każdy przypadek indywidualnie i dobiera proporcjonalny do stopnia naruszeń środek. Jednakże w regulaminie jako przykładowe kary wskazano: kary finansowe, zawieszenia, usunięcie z rankingu, utrata statusu pretendenta oraz zwakowanie posiadanego tytułu.
Zawodnicy zobowiązani są dostarczyć szereg badań określonych w art. 4.8. regulaminu. Obejmuje on ogólne badania grupy krwi, ciśnienia, wagi, temperatury ciała oraz szczegółowe analizy między innymi ust, uszu, oczu, kończyn dolnych i górnych, skóry, moczu, szyi, klatki piersiowej, serca i czaszki.
Ponadto każdorazowo przed dopuszczeniem zawodnika do walki należy przeanalizować szereg czynników ryzyka wskazanych w art. 4.9 regulaminu, np.: zaburzenia psychologiczne, neurologiczne, nieprawidłowości oczu, ciśnienie krwi przekraczające wskazanie 140/90, problemy żołądkowo-jelitowe, zaburzenia w obrębie klatki piersiowej i serca, zmiany skórne, wiek boksera (czy ukończył 18 lat) oraz w przypadku zawodniczek – możliwość bycia w ciąży. Natomiast art. 4.13. regulaminu wskazuje konkretną procedurę przeprowadzania badań przed walkami WBC. Ma ona miejsce między czwartym i szóstym tygodniem przed pojedynkiem, a obejmuję m.in. kontrolę wagi, ciśnienia krwi, rytmu serca, test na HIV, oraz szeregu badań dotyczących ryzyk wcześniej przytoczonych. Wyniki badań należy przesłać do biura WBC nie później niż 30 dni przed walką.
Art. 4.10 regulaminu wskazuje katalog bokserów o podwyższonym ryzyku, którzy zmuszeni są przechodzić bardziej szczegółowe badania. Są to zawodnicy, którzy ukończyli 35 lat, stoczyli dużą ilość walk, przegrali 3 walki z rzędu przez nokaut lub nokaut techniczny, przegrali 6 walk z rzędu lub nie boksowali przez okres 3 lat. Dodatkowe obowiązki dotyczą testów neuropsychiatrycznych, neurologicznych, ogólnych badań fizykalnych, badań MRI, EKG oraz okulistycznych.
Zgodnie z art. 4.18. regulaminu zawodnicy otrzymują specjalistyczną pomoc również bezpośrednio po walce. Już w szatni są poddawani obserwacji lekarzy, którzy oceniają ich ogólny stan oraz czy istnieją przesłanki przeprowadzania szczegółowych badań. Natomiast na mocy art. 4.19. regulaminu szczególną opieką obejmuje się zawodników, którzy zostali znokautowani lub otrzymywali nadzwyczajne natężenie ciosów mogące wywołać niepożądane skutki. Bokserzy ci poddawani są badaniom fizykalnym, tomografii komputerowej, rezonansowi magnetycznemu, elektronystagmografii oraz wszelkim innym analizom, które zleci lekarz pierwszego kontaktu bezpośrednio po walce.
Jak można zauważyć, federacja WBC w sposób bardzo szczegółowy uregulowała kwestie medyczne w akcie Rules & Regulations of the World Boxing Council (“WBC”). Realizacja powyższych postanowień z całą pewnością ogranicza ryzyko wystąpienia ciężkich urazów, którym jednak nie da się całkowicie zapobiec w tak inwazyjnym sporcie, jakim jest boks. Konieczne jest jednak dalsze rozwijanie wypracowanych rozwiązań, aby potencjalne ryzyko zminimalizować w jak największym stopniu.
