W zeszłym tygodniu pisałem o futurystycznym pomyśle dotyczącym modernizacji najazdu na Wielkiej Krokwi. Dziś chciałbym skoncentrować się na oficjalnym trybie postępowania ws zatwierdzania nowych lub zmodernizowanych skoczni narciarskich, określonym przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS).
Problematyka ta została uregulowana w International Competition Rules Ski Jumping (dalej: ICR) w art. 414[1]. Zgodnie z jego pkt 414.1.1, zanim właściciel rozpocznie budowę/modernizację obiektu, musi w pierwszej kolejności przedłożyć stosowne dokumenty narodowemu związkowi narciarskiemu (w Polsce będzie to Polski Związek Narciarski), a następnie podkomisji FIS, właściwej dla skoczni narciarskich. Dokumenty obejmują m.in. plany budowy wraz z wizualizacjami, a także charakterystykę meteorologiczną terenu uwzględniającą warunki wiatrowe i śniegowe. Jednocześnie FIS zaznacza, iż ingerencja w środowisko naturalne podczas realizacji projektu powinna być ograniczona do minimum.
Jeżeli przedłożona dokumentacja nie budzi zastrzeżeń, przewodniczący podkomisji FIS wyraża wstępną zgodę na rozpoczęcie prac i kieruje na kolejne posiedzenie podkomisji wniosek o ostateczne zatwierdzenie tej decyzji. Gdy przekazane podkomisji plany nie spełniają wymogów określonych w przepisach FIS, co do zasady zgoda nie jest wyrażana. Jednakże w oparciu o pkt 414.1.4. ICR, istnieje możliwość zaakceptowania wniosku o rozpoczęcie budowy, pomimo odstępstw od wymogów FIS, jeżeli są one przekonująco uzasadnione oraz poprawny technicznie skok wystarczy do zagwarantowania bezpieczeństwa sportowcom.
Po zakończeniu budowy bądź modernizacji, narodowy związek narciarski ma obowiązek złożyć do podkomisji FIS wniosek o wydanie obiektowi homologacji. Po analizie przewodniczący podkomisji osobiście sporządza certyfikat zgodności skoczni z przepisami technicznymi FIS i przekazuje go podkomisji do zatwierdzenia. W przypadku niespełnienia wymogów określonych w wyżej wymienionych przepisach, przewodniczący decyduje czy:
- uzależnia wydanie certyfikatu od wprowadzenia na obiekcie niezbędnych modyfikacji, za które odpowiedzialnością obarcza narodowy związek narciarski,
- przekazuje dokumentację do ponownej weryfikacji przez certyfikowanego inspektora ds. skoczni narciarskich,
- przekazuje decyzję pod obrady pełnego składu podkomisji na najbliższym jej posiedzeniu.
Ostateczny werdykt ws udzielenia homologacji zapada na posiedzeniu podkomisji FIS ds. skoczni narciarskich. Musi być ona poprzedzona skrupulatnym zweryfikowaniem złożonych do przewodniczącego dokumentów. Pkt 414.2.4. ICR przewiduje także możliwość przeprowadzenia „finalnej inspekcji” przez powołanego inspektora i geodetę z innego kraju niż miejsce położenia skoczni.
Certyfikat zachowuje swoją ważność przez 5 lat. Po upływie tego okresu niezbędnym jest złożenie wniosku o przedłużenie jego ważności. Jeżeli nie dokonano w tym czasie żadnych zmian, nowy dokument zawiera adnotację o poprzednim certyfikacie wraz z informacją o przedłużeniu. W przypadku przeprowadzenia jakichkolwiek modyfikacji, homologacja zostanie wydana jedynie po przeprowadzeniu opisanej wyżej procedury.
Lista homologowanych skoczni, zgodnie z pkt. 414.2.5. ICR jest co roku publikowana przez właściwą podkomisję FIS. Na dzień dzisiejszy ważne certyfikaty posiadają skocznie w 83 lokalizacjach.
[1] Treść dokumentu znajduje się na oficjalnej stronie FIS:
https://www.fis-ski.com/en/inside-fis/document-library/ski-jumping-documents
