W dobie walki z koronawirusem należy sięgać wzrokiem nie tylko do tego co jest, ale zastanowić się co będzie, kiedy ta plaga się skończy. W chwili obecnej perspektywy dla sportu rysują się w ciemnych barwach. Oprócz utraty przychodów, organizacje sportowe ponoszą stałe nakłady na prowadzoną działalność, takie jak np. koszty pracownicze, mediów, należności czynszowych, czy też podatkowych.
Jedną z należności publicznych, która niewątpliwie jest znacznym wydatkiem w budżecie każdego podmiotu, jest podatek od nieruchomości.
Czy zatem podmiot korzystający z obiektu sportowego, w związku z następstwami działania COVID-19 będzie uprawniony do skorzystania z jakiejś formy ulgi podatkowej?
Ogólne zasady skorzystania z ulg podatkowych opisywałem na moim wcześniejszym blogu. Opisane tam rozwiązania są w zasadzie uniwersalne, przy czym w związku z zaistniałą sytuacją organ podatkowy, który będzie rozważał przyznanie ulgi winien w szczególności rozważyć w kontekście ważnego interesu podatnika, sytuację materialną wnioskodawcy i jego rzeczywiste możliwości płatnicze. Rozpatrujący taki wniosek wójt, burmistrz bądź prezydent winien sięgnąć wzrokiem dalej niż najbliższe kilka miesięcy, bądź lat, których dotyczy wniosek podatnika i rozważyć, czy jednorazowa zapłata (ściągnięcie) zaległości podatkowej nie spowoduje konieczności zapewnienia podatnikowi środków pomocy ze strony państwa w przypadku jednorazowej zapłaty podatku (takich jak zasiłki, zapomogi i inna pomoc o charakterze socjalnym zarówno dla wnioskodawcy, jak i pracowników, których zatrudnia podatnik). Przywołany jak wyżej argument, jeszcze kilka tygodni temu często był traktowany abstrakcyjnie, żądano od podatników skonkretyzowania okoliczności wpływających negatywnie na sytuację podatnika w przypadku braku przyznania ulgi. W dobie ostatnich wydarzeń, uzasadnienie okoliczności związanych z ważnym interesem podatnika jest (o zgrozo) znacznie ułatwione.
Czy jednak podatnik pozostawiony jest łasce organu podatkowego i czy bez jego aktywności nie może mu zostać przyznana żadna ulga?
Jak się okazuje, w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach lokalnych (tj. z dnia 16 maja 2019 r. Dz.U. z 2019 r. poz. 1170) prawodawca w art. 7 przewidział szereg zwolnień z tej należności.
I tak, zwolnieniu z podatku od nieruchomości podlegają m.in. grunty, budynki lub ich części zajęte wyłącznie na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu, z wyjątkiem wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, oraz grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci i młodzieży (tak art. 7 ust. 1 pkt 5 w/w ustawy). Kto miał jednak skorzystać z tego zwolnienia, ten skorzystał, niemniej zwracam uwagę, że pojęcie "zajęte na prowadzenie działalności w zakresie kultury fizycznej i sportu" odnoszące się do nieruchomości odnosi się nie tylko do tych części nieruchomości, na których faktycznie wykonuje się konkretne czynności, powodujące realizację celów działalności, ale także wszystkie te elementy powierzchni, które w świetle przepisów obowiązującego prawa są niezbędne do uruchomienia i prowadzenia tej działalności. Jeżeli zatem brak określonych pomieszczeń typu np. toalety, łazienki, szatnie powodowałyby niemożność wykorzystania nieruchomości na cele kultury fizycznej i sportu, należy przyjąć, iż są one zajęte na prowadzenie tej działalności (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 marca 2018 r., sygn. I SA/Ke 23/18, źródło: Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych).
Oprócz powyższego zwolnienia, prawodawca daje jednak organowi samorządu terytorialnego narzędzie, jak się wydaje idealne na takie jak obecna sytuacje, w postaci możliwości uchwalenia przez radę gminy zwolnień przedmiotowych, innych niż określonych w ustawie (por. art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach lokalnych). Taka uchwała powinna spełniać warunki udzielania zwolnień stanowiących pomoc publiczną, które zostały opisane w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 20d ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach lokalnych, ale jak pokazuje praktyka niektórych samorządów, nie jest potrzebna epidemia, aby takie zwolnienie dla obiektów sportowych zastosować.
Jako przykład zastosowania takiego zwolnienia wskazać można na Uchwałę Nr XXIX/576/16 Rady Miasta Krosna z dnia 30 czerwca 2016 r. w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości obiektów sportowych, w której zwolniono od podatku od nieruchomości grunty, budynki lub ich części oraz budowalne lub ich części o charakterze ogólnodostępnym, zajęte wyłącznie na prowadzenie zadań z zakresu sportu, kultury fizycznej i rekreacji ruchowej.
Zgodnie z uchwałą zwolnieniu podlegają wymienione w niej obiekty sportowe, zajęte wyłącznie na prowadzenie zadań z zakresu sportu, kultury fizycznej i rekreacji ruchowej, wraz z zajętym przez nie gruntem, takie jak np. stadiony, boiska o nawierzchni sztucznej i naturalnej, korty tenisowe kryte i odkryte, siłownie, baseny i inne obiekty w uchwale wskazane. Aby nie było wątpliwości uchwala zwalnia też z podatku infrastrukturę towarzyszącą obiektom sportowym wymienionym w akcie, za wyjątkiem zajętej na prowadzenie innej działalności gospodarczej, niż działalność zwolniona. Uzasadnienie tej uchwały wskazuje, iż jej autorzy kierowali się szeroko rozumianym interesem publicznym. I tak, jako powody zwolnień podatkowych wskazuje się na ważny element polityki rozwoju miasta, którym jest pobudzanie rozwoju działalności sportowej. Utrzymanie obiektów sportowych jest bardzo kosztowne i mało dochodowe wobec czego uzasadnione jest wsparcie dla podmiotów zarządzających takimi obiektami. Wsparcie to ma zatem na celu stworzenie zachęty do ich finansowania i tworzenie nowej infrastruktury sportowej. Krzewienie aktywności fizycznej służyć będzie celom społecznym i wychowawczym, przyczyniając się do poprawy zdrowia i kondycji mieszkańców Miasta Krosna oraz zainteresowań w zakresie kultury fizycznej.
Jak widać, z możliwości stosowania zwolnienia przedmiotowego można skorzystać na poziomie lokalnym w celu wsparcia podmiotów zarządzających obiektami sportowymi, wiążąc to jednocześnie z elementami polityki rozwoju lokalnej społeczności. Jeżeli więc istnieje możliwość wsparcia lokalnego sportu, grzechem byłoby pozostawienie go samemu sobie.
