Sugerując się art. 83 ustawy o ochronie przyrody, należałoby przyjąć, że w polskim porządku prawnym zasadą jest to, że wycinanie drzew lub krzewów możliwe jest dopiero po uzyskaniu zezwolenia na usunięcie drzewa lub krzewu od właściwego organu (najczęściej wójt, burmistrz albo prezydent miasta). I faktycznie rozwiązanie to jest rozwiązaniem zasadniczym. Mimo takiego charakteru uregulowania z art. 83, sytuacja w której uzyskanie zezwolenia na wycinkę drzewa jest obligatoryjne, nie jest sytuacją występującą najczęściej. Najczęściej wystarcza bowiem zgłoszenie wycinki.
Sytuacja taka wynika z rozwiązania przyjętego w art. 83f ust. 1 pkt 3a oraz art. 83f ust. 4. Zgodnie z pierwszym z tych przepisów pozwolenie na wycinkę nie jest wymagane w przypadku drzew lub krzewów, które rosną na nieruchomościach stanowiących własność osób fizycznych i są usuwane na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W takim przypadku zgodnie z art. 83f ust. 4 właściciel nieruchomości jest obowiązany dokonać zgłoszenia do właściwego organu, zamiaru usunięcia drzewa, jeżeli obwód pnia drzewa mierzonego na wysokości 5 cm przekracza:
1) 80 cm - w przypadku topoli, wierzb, klonu jesionolistnego oraz klonu srebrzystego;
2) 65 cm - w przypadku kasztanowca zwyczajnego, robinii akacjowej oraz platanu klonolistnego;
3) 50 cm - w przypadku pozostałych gatunków drzew.
Po dokonaniu zgłoszenia, organ ma 21 dni na dokonanie oględzin zgłaszanego drzewa. Następnie w ciągu 14 dni od dokonania oględzin może organ może wydać sprzeciw na wycinkę. Jeśli w tym terminie organ nie wyda sprzeciwu zgłaszający usunięcie może dokonać wycinki.
Dodatkowo należy zaznaczyć, że wyżej opisany przypadek, tj. wycinka drzewa lub krzewu położonego na nieruchomościach osób fizycznych, dokonana w celu niezwiązanym z prowadzeniem działalności gospodarczej, zwolniony z opłat za wycinkę drzewa, jako przypadek drzew lub krzewów, na których usunięcie nie jest wymagane zezwolenie (art. 86 ust. pkt 1 ustawy o ochronie przyrody).
