26 lipca 2018 r. Prezydent podpisał najnowszą nowelizację ustawy – Prawo łowieckie. Ustawodawca w ustawie zmieniającej, uchwalonej w dniu 15 czerwca 2018 r., modyfikuje ustanowioną nowelą z marca bieżącego roku procedurę likwidacji szkód łowieckich. Przedmiotowa zmiana jest reakcją na liczne głosy sprzeciwu ze strony sołtysów, na nałożenie na nich nowego obowiązku brania udziału w szacowaniu szkód wyrządzonych przez dziką zwierzynę (przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny).
Od wejścia w życie omawianej nowelizacji, przedstawicieli gminy (sołtysów) w ramach oględzin oraz szacowania ostatecznego (dwóch etapów szacowania szkód łowieckich zgodnie z procedurą przewidywaną przez Prawo łowieckie) zastąpią przedstawiciele Wojewódzkich Ośrodków Doradztwa Rolniczego.
Nie jest to jednak jedyna zmiana. Wraz z wyłączeniem z udziału w szacowaniu sołtysów, zaszła również zmiana podmiotu, który przygotowuje protokół z szacowania. Otóż na podstawie przepisów nowelizacji sporządzenie protokołu jest obowiązkiem przedstawiciela zarządcy lub dzierżawcy obwodu łowieckiego. Dodatkowo, jedynie nieobecność przedstawiciela zarządcy lub dzierżawcy obwodu łowieckiego tamuje dokonanie oszacowania szkód, z czego wynika, że w przypadku nieobecności właściciela lub posiadacza gruntu oraz przedstawiciela Wojewódzkiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego, wysokość szkody samodzielnie może oszacować przedstawiciel zarządcy lub dzierżawcy obwodu łowieckiego.
Nowelizacja wprowadza więc 3 zasadnicze dla dochodzenia szkód łowieckich zmiany: zmianę składu komisji szacujących, zmianę podmiotu odpowiadającego za protokół z oględzin i szacowania ostatecznego oraz zmianę wymaganego dla przeprowadzenia szacowania składu komisji.
W związku z tym, że znany jest już ostateczny kształt omawianej zmiany Prawa łowieckiego, można dokonać jej ogólnej oceny wraz z oceną zmian marcowych.
Myślę, że ostateczna ocena tegorocznych zmian Prawa łowieckiego dotyczących procedury dochodzenia szkód łowieckich powinna być oceną krytyczną. Przede wszystkim wraz ze zmianami przeprowadzonymi ustawą zmieniającą z marca bieżącego roku, obok dotychczasowej, polubownej metody rozwiązania sporu polegającej na wspólnym szacowaniu szkód pomiędzy właścicielem nieruchomości, a dzierżawcą obwodu łowieckiego, dodano administracyjny etap ustalania odszkodowania (postępowanie przed nadleśniczym). Zmiana ta powinna otrzymać ocenę negatywną z tego powodu, że o typowo cywilnoprawnym roszczeniu rozstrzygać ma organ administracyjny (właściwie nadleśniczy nie jest organem administracyjnym, a jedynie podmiotem administrującym, a w najlepszym razie quasi-organem administracyjnym). Po drugie wprowadzenie do procedury likwidacji szkód etapu administracyjnoprawnego spowodowało zablokowanie dochodzenia odszkodowania na drodze sądowej, w ramach procedury cywilnej, aż do wydania ostatecznej decyzji przez nadleśniczego, gdy do tej pory to czy poszkodowany decydował się na wspólne szacowanie z dzierżawcą lub zarządcą obwodu łowieckiego, czy od razu kierował sprawę do rozstrzygnięcia przez sąd cywilny, zależało jedynie od jego woli. Ostatnie zmiany, wprowadzone ustawą z 15 czerwca 2018 r., doprowadziły natomiast do tego, że o kształcie protokołu z procedury szacowania szkód zadecyduje jedna strona sporu cywilnoprawnego – dzierżawca/zarządca obwodu łowieckiego, na dodatek mogąca podjąć taką decyzję samodzielnie, przy okazji nieobecności właściciela gruntu oraz przedstawiciela wojewódzkiego ODR.
Podsumowując, zmiany prawa łowieckiego przeprowadzone w tym roku, w zakresie dotyczącym szkód łowieckich, zasługują na krytykę ze względu na wprowadzenie dodatkowych procedur mieszających rozwiązania cywilnoprawne z administracyjnoprawnymi, oraz ograniczającymi, w stosunku do rozwiązań dotychczasowych, drogę sądową dochodzenia odszkodowania.
