Zgodnie z art. 22 § 2 KSH „za zobowiązania spółki jawnej odpowiada każdy ze wspólników bez ograniczenia, całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką” przy jednoczesnym uwzględnieniu zapisów art. 31 KSH, który stanowi, że „wierzyciel może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna”. Należy jednak pamiętać, iż regulacja ta nie stanowi przeszkody do wniesienia powództwa przeciwko wspólnikowi, zanim egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna”.
Stwierdzić należy, iż odpowiedzialność wspólników spółki jawnej jest zatem:
- osobista (wspólnik odpowiada swoim majątkiem),
- nieograniczona (wspólnik odpowiada całym swoim majątkiem teraźniejszym i przyszłym bez ograniczeń),
- solidarna (wierzyciel może dochodzić roszczeń przeciwko jednemu dowolnie przez siebie wybranemu, kilku lub wszystkim wspólnikom),
- subsydiarna (wierzyciel może wnieść powództwo przeciwko dowolnemu wspólnikowi lub spółce w dowolnej kolejności, jednak egzekucję z majątku wspólnika może prowadzić dopiero, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna ).
W tym miejscu należałoby przytoczyć kilka istotnych i przydatnych w praktyce tez wynikających ze stanowiska judykatury. W pierwszej kolejności warto wskazać, iż wystąpienie wspólnika ze spółki nie zwalnia go z odpowiedzialności za zobowiązania spółki w odniesieniu do zobowiązań powstałych przed rzeczonym wystąpieniem (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt: III CZP 126/08) . Co więcej, likwidacja spółki nie jest przeszkodą jeśli chodzi o kierowanie roszczeń z tytułu odpowiedzialności za długi spółki przeciwko wspólnikom (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt: I ACa 726/08). Orzecznictwo sądowe wskazuje również, że wykreślenie spółki jawnej z rejestru przedsiębiorców nie wyłącza nadania tytułowi egzekucyjnemu, wydanemu przeciwko spółce, klauzuli wykonalności przeciwko wspólnikowi ponoszącemu odpowiedzialność za zobowiązania wymienione w tytule egzekucyjnym (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 4 września 2009 r., sygn. akt: III CZP 52/09).
