Dzisiaj będzie o obowiązkach nakładanych na obwinionego w postępowaniu dyscyplinarnym w sporcie, a dokładniej w piłce nożnej. Ostatnio często pisaliśmy o grudniowych zmianach w Regulaminie Dyscyplinarnym Polskiego Związku Piłki Nożnej, np. o nowelizacji związanej z atakami na sędziów, a nieco wcześniej o lipcowej nowelizacji.
Zgodnie z lipcową nowelizacją art. 56, niezależnie od możliwości stosowania kar dyscyplinarnych przewidzianych w niniejszym regulaminie, organ dyscyplinarny może nałożyć na obwinionego obowiązki, w szczególności obowiązek naprawienia szkody w całości lub części, określając termin i sposób wykonania takiego obowiązku.
Przed nowelizacją, zgodnie z §1, niezależnie od możliwości stosowania kar dyscyplinarnych przewidzianych w niniejszym regulaminie, organ dyscyplinarny mógł zwrócić się do Rzecznika Etyki o zobowiązanie obwinionego do określonego sposobu zachowania się, w szczególności przeproszenia poszkodowanego, a zgodnie z §2, czynności podejmowane przez Rzecznika Etyki nie wyczerpywały pojęcia kary dyscyplinarnej.
Teraz taki obowiązek może być nakładany przez organ dyscyplinarny bez wymierzania kary, np. na klub za zniszczenie przez jego zorganizowaną grupę kibiców obiektu (krzesełek w sektorze lub ogrodzenia stadionu).
Może być też nakładany (ten obowiązek – przyp. M.Ż.) wraz z wymierzeniem osobie fizycznej lub osobie prawnej kary dyscyplinarnej. Np. zgodnie z art. 5 §7 Regulaminu Dyscyplinarnego, orzekając karę dyscyplinarną, warunkowo zawieszając jej wykonanie, nadzwyczajnie ją złagadzając na podstawie art. 46 1 lub odstępując od jej wymierzenia na podstawie art. 47 organ dyscyplinarny może nałożyć na podmiot ponoszący odpowiedzialność dyscyplinarną obowiązki, stosownie do treści art. 56.
Niewykonanie takiego nałożonego obowiązku może skutkować zarządzeniem przez organ wykonania zawieszonej kary, bowiem zgodnie z art. 46 §2., organ dyscyplinarny, który wydał prawomocną decyzję zarządza wykonanie zawieszonej kary, jeżeli w okresie próby ukarany popełnił przewinienie dyscyplinarne podobne, za które został prawomocnie ukarany lub nie wykonał nałożonych na niego obowiązków, o których mowa w art. 56. Od rozstrzygnięcia organu w tym przedmiocie odwołanie nie przysługuje.
Także w przypadku zawieszenia lub darowania prawomocnej kary dyscyplinarnej zgodnie z przepisami art. 165 Regulaminu Dyscyplinarnego PZPN zawieszona kara podlega wykonaniu w konsekwencji niewykonania nałożonego obowiązku:
art. 165
…
§ 4. W przypadku nie wykonania obowiązków lub popełnienia w okresie próby podobnego przewinienia dyscyplinarnego, zawieszona kara podlega wykonaniu.
Przypomnijmy, że zawieszenie lub darowanie prawomocnej kary dyscyplinarnej odbywa się zgodnie z art. 165 §1, na wniosek ukaranego podmiotu, Rzecznika Ochrony Prawa Związkowego, Rzecznika Dyscyplinarnego lub Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej, w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Ważna jest tutaj przesłanka „szczególnie uzasadnionego przypadku”. Wówczas organ dyscyplinarny, który wydał prawomocną decyzję, może zawiesić wykonanie lub darować prawomocnie orzeczoną karę dyscyplinarną. Od rozstrzygnięcia organu w tym przedmiocie odwołanie nie przysługuje, czyli podobnie jak w przypadku zawieszenia kary na podstawie art. 46 §2 Regulaminu Dyscyplinarnego Polskiego Związku Piłki Nożnej.
Dodajmy, że zgodnie z przepisami art. 165, zawieszenie lub darowanie kary dyscyplinarnej, w przypadku wniosku złożonego przez ukarany podmiot, nie może nastąpić wcześniej, niż po wykonaniu połowy kary. Zawieszenie wykonania prawomocnej kary dyscyplinarnej może także nastąpić na okres próby nie krótszy niż 6 miesięcy i nie dłuższy niż 5 lat i może być połączone z nałożeniem na ukaranego obowiązków. Jeżeli wniosek został złożony przez ukarany podmiot, a rozstrzygniecie organu dyscyplinarnego było zgodne z tym wnioskiem, organ nie ma obowiązku sporządzania uzasadnienia.
(fot. pixabay)
