Inne rażące naruszenie przepisów prawa związkowego lub norm etyczno – moralnych, obowiązujących w piłce nożnej zostało uregulowane w art. 110 Regulamin Dyscyplinarnego Polskiego Związku Piłki Nożnej (dalej: RD PZPN). Za taki rodzaj naruszenia, organ dyscyplinarny może ukarać zarówno klub, jak i osobę fizyczną. Do grona osób fizycznych należą w tym przypadku (określonym właśnie tym przepisem) zawodnicy, trenerzy, instruktorzy, agenci piłkarscy, członkowie sztabu medycznego, licencjonowani organizatorzy imprez piłkarskich, sędziowie, delegaci i obserwatorzy oraz działacze piłkarscy.
Od tego jaki będzie krąg podmiotowy zależą rodzaje kar nakładane na podmioty, bo choć Regulamin Dyscyplinarny przewiduje kary wspólne, to często dana kara jest karą nakładaną wyłącznie na klub lub wyłącznie na osobę fizyczną, a zależy to między innymi od charakteru tej kary.
Za takie przewinienie Regulamin Dyscyplinarny przewiduje dla klubów karę: a) pieniężną, nie niższą niż 5.000 zł, b) zawieszenia lub pozbawienia licencji, c) wykluczenia z PZPN, a dla osób fizycznych: a) karę pieniężną nie niższą niż 1.000 zł, b) dyskwalifikacji, c) zawieszenia lub pozbawienia licencji, d) zakazu udziału we wszelkiej działalności związanej z piłką nożną, e) wykluczenia z PZPN.
Co to jest to „Inne rażące naruszenie przepisów prawa związkowego lub norm etyczno – moralnych, obowiązujących w piłce nożnej”? Zostało ono zdefiniowane i opisane w dyspozycji art. 110 § 1 RD PZPN i jest to: „niewykonanie, niedopełnienie lub niedbałe wykonanie obowiązków określonych w Statucie Polskiego Związku Piłki Nożnej, uchwałach, decyzjach lub wytycznych organów Polskiego Związku Piłki Nożnej, ligi zawodowej lub innych podmiotów, pozostających w strukturach Polskiego Związku Piłki Nożnej, FIFA, UEFA, naruszenie norm moralno – etycznych obowiązujących w piłce nożnej a także niewykonanie, niedopełnienie lub niedbałe wykonanie rozstrzygnięć organów administracji publicznej, dotyczących sportu piłki nożnej”. Dodatkowo w § 1 nie ma nic o przymiocie „rażącego” naruszenia, ale o tym znajdziemy w § 2, zgodnie, z którym karom za przewinienie, wskazane w § 1 podlegają podmioty tylko wtedy, gdy naruszenie jest rażące i nie jest możliwe przypisanie odpowiedzialności na podstawie innego przepisu, opisującego naruszenie, zabronione pod groźbą kary dyscyplinarnej.
Zatem do ustalenia odpowiedzialności na podstawie art. 110 konieczne jest łączne (kumulatywne) spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze, naruszenie musi być rażące i tu rola organu dyscyplinarnego określeniu stopnia „rażącości” tego przewinienia. A po drugie, nie jest możliwe przypisanie odpowiedzialności na podstawie innego przepisu, opisującego naruszenie, zabronione pod groźbą kary dyscyplinarnej.
A na koniec, o przepisie art. 110 [1] RD PZPN. Opisuje on przewinienie stalkingu i nękania: „Za stalking i nękanie sędziego, jak i innego uczestnika (meczu) spotkania, wymierza się zawodnikom, trenerom, instruktorom, agentom piłkarskim, członkom sztabu medycznego, licencjonowanym organizatorom imprez piłkarskich, sędziom, delegatom i obserwatorom oraz działaczom piłkarskim kary: a) pieniężną, b) dyskwalifikacji, w wymiarze nie niższym niż 5 meczów, c) czasowy zakaz udziału we wszelkiej działalności związanej z piłką nożną, d) zawieszenia lub pozbawienia licencji, e) wykluczenia z PZPN”. Przepis wprowadzony został ostatnią nowelizacją Regulaminu Dyscyplinarnego, która weszła w życie 1 października 2023 rok dla szerszej ochrony sędziów piłkarskich.
