13 stycznia 2020 r. The Employment Tribunals (brytyjski trybunał pracy, dalej: ET) do publicznej wiadomości została udostępniona decyzja ws zwolnienia włoskiego szkoleniowca Antonio Conte przez Chelsea F.C., które miało miejsce w lipcu 2018 r. Orzeczenie przychyliło się do żądań trenera.
W ocenie sędziego ds. pracy (Employment Judge), w przedmiotowej sprawie, opierając się na argumentach i dowodach przedłożonych przez strony, można było wydać decyzję powołując się na zasadę nr 21 pkt 2, ujętą w ET Rules of Procedure[1].
(2) An Employment Judge shall decide whether on the available material (which may include further information which the parties are required by a Judge to provide), a determination can properly be made of the claim, or part of it. To the extent that a determination can be made, the Judge shall issue a judgment accordingly. Otherwise, a hearing shall be fixed before a Judge alone.
Sama treść orzeczenia[2] była lakoniczna z uwagi na fakt przedstawienia stronom jej głównych motywów podczas posiedzenia. W pierwszym punkcie sentencji sędzia ds. pracy – Andrew Glennie wskazał, że „Skarga w przedmiocie wadliwego zwolnienia była w pełni zasadna”. Z tego też powodu w punkcie drugim nałożył na Chelsea F.C. następujące kary finansowe:
a) kara podstawowa – £ 1,524.00,
b) kara dodatkowa - £ 83,682.00.
Co do zasady, od orzeczenia wydanego przez ET przysługuje pisemny wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od jego ogłoszenia albo otrzymania na piśmie. Jeżeli zaś zachodzi podejrzenie popełnienia błędu natury „prawnej”, strona ma możliwość złożenia odwołania do Employment Appeal Tribunal w terminie 42 dni.
Pomimo, że wyrok został opublikowany w ubiegłym tygodniu, strony znały jego treść od 16 sierpnia ubiegłego roku. Wtedy bowiem miało miejsce zakończenie przewodu sądowego oraz ogłoszenie rozstrzygnięcia. Warto zaznaczyć, iż klub nie skorzystał z prawa do odwołania.
Wydawać by się mogło, że finalna kwota opiewająca na £ 85,206.00 nie jest zbytnim obciążeniem, zważywszy na sytuację finansową londyńskiego klubu. Jednakże na całą sprawę należy spojrzeć z szerszej perspektywy. W odpowiedzi na jednostronne rozwiązanie kontraktu przez Chelsea F.C., do którego końca pozostawało 12 miesięcy, Antonio Conte przedsięwziął wszelkie dostępne kroki, aby uzyskać odszkodowanie wraz z „utraconymi korzyściami” - wynagrodzeniem, które otrzymałby, gdyby umowa nie została rozwiązana.
Na skutek przeprowadzonych postępowań (w tym cywilnych i przed sądami pracy), zgodnie z ujawnionymi informacjami, roszczenia trenera, jego pełnomocników i innych osób zaangażowanych w sprawę uszczupliły budżet Chelsea F.C. o ok. £ 26,6 mln, co jest rekordem na wyspach brytyjskich.
Kwota zasądzona w ET nie jest nawet 1% całego odszkodowania należnego trenerowi. Przedmiotowa sprawa stanowi jednak bardzo dobry przykład kompleksowego podejścia do dochodzenia swoich racji oraz przestrogę, by przed pochopnym rozwiązaniem stosunku umownego dokładnie przeanalizować potencjalne konsekwencje takiego działania.
(fot. premierleague.com)
[1] https://www.gov.uk/government/publications/employment-tribunal-procedure-rules
[2] https://www.gov.uk/employment-tribunal-decisions/mr-a-conte-v-chelsea-football-club-ltd-2206631-2018
