Wymiana zawodników (ang. trade) to jeden z podstawowych sposób transferowania zawodników w NBA pomiędzy klubami. Zazwyczaj dochodzi po prostu do wymiany „zawodnik za zawodnika”, wobec czego dwa lub więcej klubów zobowiązuje się do rozwiązania kontraktów z danymi zawodnikami, w celu umożliwienia im następnie zawarcia umów z nowym klubem, do czego zobowiązani są zawodnicy. Do wymiany zawodników potrzebne są zatem co najmniej dwa kluby, obecnie zaś maksymalna liczba klubów mogących brać udział w wymianie to 30 (co odnosi się rzecz jasna do liczby drużyn w NBA). Teoretycznie możliwe jest zatem istnienie trzydziestostronnej wymiany, w której uczestniczyłyby wszystkie drużyny ligi.
Jak zostało już wspomniane, zdecydowanie najczęstszym sposobowym wymieniania zawodników jest wymiana „zawodnik za zawodnika”, odmiennie zatem na przykład do najbliższej w polskim „kręgu kulturowym” zmiany barw klubowych, w których biorą udział co najmniej dwa kluby, czyli transferu gotówkowego. Przyczyną tego jest CBA, które wprowadza ograniczenia odnośnie maksymalnej kwoty, jaką w danym sezonie klub może wydać, a także maksymalnej kwoty jaką klub może otrzymać w związku z wymianą zawodników. W sezonie 2017/18 limit ten wynosił 5.100.000 dolarów dla wydatków, jakie klub może ponieść w związku z wymianą zawodników i tyle samo dla zarobków, jakie można z tego tytułu odnotować (istnieją więc dwa osobne, choć opiewające na tę samą kwotę limity odnoszące się do obu kierunków, w których mogą przepływać środki w związku z wymianą zawodników). Proporcjonalnie do wzrostu salary cap, wzrosły wskazane ograniczenia i w sezonie 2018/19 wynoszą one 5.243.000 dolarów w przypadku wydawania i otrzymywania kwot za wymianę zawodników. Wobec tak niskich kwot w stosunku do środków, jakimi obracają kluby w NBA, najbardziej popularną praktyką jest albo „czysta” wymiana zawodników bez udziału środków pieniężnych, albo wymiana na zasadzie „zawodnik za zawodnika i dopłatę”, w sytuacji gdy usługi poszczególnych koszykarzy nie są uznawane za równorzędne. W ten sposób na przykład Charlotte Hornets za wytransferowanie Dwighta Howarda do Brooklyn Nets ściągnęło do siebie Timiofieja Mozgowa oraz otrzymało dodatkowo z tytułu tej wymiany 5 milionów dolarów.
Zastrzeżeniem znacznie bardziej doniosłym dla klubów odnośnie wymiany zawodników jest jednak to dotyczące samego salary cap. Ma ono zastosowanie dopiero po przekroczeniu limitu wynagrodzeń o 100.000 dolarów, jednak w praktyce taka sytuacja ma miejsce wyjątkowo często. Jedna w sytuacji, w której drużyna w wyniku wymiany będzie przekraczać salary cap o więcej niż 100.000 dolarów (liczy się tu po prostu wartość wynagrodzeń po wymianie, a nie tendencja, czyli nawet jeśli klub poprzez transfer zmniejszy sumę wynagrodzeń, ale będzie przekraczał określony limit), taki transfer jest dopuszczalny tylko przy zastosowaniu określonych wyjątków (ang. exceptions):
- Traded Player exception (wyjątek dotyczący wymienianego zawodnika) – przy jego pomocy dochodzi do największej liczby wymian. W ogromnym skrócie: wyjątek ten ma miejsce, jeśli wynagrodzenie zawodnika przychodzącego do drużyny będzie niższe niż zawodnika odchodzącego z drużyny. W ten sposób dochodzi też do wymiany zawodnika na tzw. draft picks, czyli uprawnienie do wybierania nowych zawodników w drafcie w korzystniejszej kolejności. Draft picks nie powiększają w żaden sposób salary cap, więc każde odstąpienie od zawodnika na rzecz picków będzie skutkowało zastosowaniem Traded Player exception.
- Minimum Salary exception (wyjątek dotyczący minimalnego wynagrodzenia) – wyjątek ten ma miejsce, jeśli pozyskiwanemu zawodnikowi przysługiwać będzie minimalne wynagrodzenie, jednak długość takiego kontraktu może wynosić maksymalnie 2 sezony.
- Disabled Player exception (wyjątek dotyczący kontuzjowanych zawodników) – wyjątek ten ma miejsce, jeśli pozyskanie zawodnika wskutek wymiany ma służyć zastąpieniu zawodnika, który w wyniku kontuzji nie będzie zdolny do gry do końca bieżącego sezonu (lub w przyszłym sezonie, jeśli do kontuzji doszło w okresie między sezonami). Maksymalne wynagrodzenie dla gracza przychodzącego „w zastępstwie” może wynosić połowę wynagrodzenia gracza kontuzjowanego, zaś długość takiego kontraktu to maksymalnie jeden sezon. Weryfikacji stanu zdrowotnego zawodnika wymagającego zastępstwa dokonuje lekarz wyznaczony przez NBA.
Na koniec warto też wyjaśnić sytuację, w której wynagrodzenie dla zawodnika od klubu odstępującego jest odroczone (prawo do takiego ukształtowania sposobu i czasu płatności przysługuje stronom – zawodnikowi i klubowi). Wobec takich okoliczności możliwe jest rozwiązanie, zgodnie z którym klub oddający zawodnika przesyła należne wynagrodzenie klubowi, który zawodnika pozyskał, zaś ten klub zobowiązany jest wypłacić mu to wynagrodzenie w imieniu poprzedniego klubu.
