Dzisiejszym wpisem chciałbym poruszyć zagadnienie ważności weksla w świetle niedawnego orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2015 r., sygn. akt III CZP 11/15.
Biorąc pod uwagę, że weksle są ściśle sformalizowanymi papierami wartościowymi, przypomnijmy w pierwszej kolejności wymogi, jakie Prawo wekslowe stawia treści weksla trasowanego oraz weksla własnego. I tak, zgodnie z art. 1 Prawa wekslowego, weksel trasowany powinien zawierać:
1) nazwę "weksel" w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono;
2) polecenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej;
3) nazwisko osoby, która ma zapłacić (trasata);
4) oznaczenie terminu płatności;
5) oznaczenie miejsca płatności;
6) nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana;
7) oznaczenie daty i miejsca wystawienia wekslu;
8) podpis wystawcy wekslu.
Z kolei w zakresie wymogów weksla własnego art. 101 Prawa wekslowego wymienia:
1) nazwę "weksel" w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono;
2) przyrzeczenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej;
3) oznaczenie terminu płatności;
4) oznaczenie miejsca płatności;
5) nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana;
6) oznaczenie daty i miejsca wystawienia wekslu;
7) podpis wystawcy wekslu.
W przywołanej na wstępnie uchwale Sądu Najwyższego istota sprawy sprowadzała się do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy w świetle art. 1 ust. 2 Prawa wekslowego oraz art. 101 ust. 2 Prawa wekslowego, brak określenia w poleceniu lub przeczeniu zapłaty waluty, w której zapłata powinna nastąpić, skutkuje nieważnością weksla, przy czym konieczne dodać należy, iż w przedmiotowej sprawie nazwa waluty zamieszczona była w prawym górnym rogu weksla.
Warto również zaznaczyć, że co do zasady z treści samego weksla – pod rygorem jego nieważności - powinna wynikać zarówno sama kwota, jak i waluta w której zapłaty nastąpi. Niemniej jednak Sąd Najwyższy stanął w przywołanej uchwale na stanowisku, że nie powoduje, w świetle art. 1 pkt 2 w związku z art. 2 Prawa wekslowego oraz w świetle art. 101 pkt 2 w związku z art. 102 Prawa wekslowego, nieważności weksla brak określenia waluty, w której ma nastąpić zapłata oznaczonej sumy pieniężnej, w samym poleceniu lub przyrzeczeniu zapłaty tej sumy, gdy nazwa waluty znajduje się w oznaczeniu sumy pieniężnej zamieszczonym, zgodnie z utrwaloną praktyką, w prawym górnym rogu dokumentu weksla.
Z powyższego orzeczenia wynika zatem, że określenie waluty w wyłącznie prawnym górny rogu weksla (bez jej oznaczenie w treści weksla) nie spowodowuje – zdaniem Sądu Najwyższego – nieważności weksla. Można zatem wyjść z założenia, że dokonanie „adnotacji” co do waluty w rogu weksla, pozwala na ustalenie rzeczywistej woli stron co treści stosunku wekslowego, co nie pozwala z kolei na uznanie tak wypełnionego weksla za nieważny.
Pomimo ww. orzeczenia sugerujemy jednak ścisłe przestrzeganie wymagań formalnych weksla określonych w Prawie wekslowym celem nienarażania się na ewentualną nieważność weksla.
