Kara dyskwalifikacji jest jedną z kar zasadniczych. O nowelizacji Regulaminu Dyscyplinarnego Polskiego Związku Piłki Nożnej w kontekście katalogu kar i wprowadzeniu kary wykluczenia z rozgrywek pisałem w poprzednim artykule. Dzisiaj chciałbym skoncentrować się zmianie przepisów dotyczących kary dyskwalifikacji. Jest to kara z katalogu kar zasadniczych. W swojej istocie dolegliwa, a dlaczego o tym poniżej.
Została ona uregulowana w art. 19 Regulaminu Dyscyplinarnego, a lipcowa nowelizacja polegała na zmianie brzmienia przepisów par. 1 i par. 3. Przypomnijmy, że zmiany zostały wprowadzone Uchwałą nr VII/100 z dnia 12 lipca 2019 roku Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej w sprawie zmian w Regulaminie Dyscyplinarnym PZPN.
§1 w obecnym brzmieniu stanowi: Kara dyskwalifikacji wymierzona zawodnikowi polega na zakazie uczestnictwa w rozgrywkach, których dotyczy orzeczona kara oraz przebywania w strefie technicznej i najbliższym otoczeniu pola gry w jakimkolwiek charakterze. Poprzednie jego brzmienie było węższe: „§1 Kara dyskwalifikacji wymierzona zawodnikowi polega na zakazie uczestnictwa w rozgrywkach, których dotyczy orzeczona kara oraz przebywania w strefie przylegającej bezpośrednio do boiska.”
Z kolei §3 stanowi po nowelizacji: Kara dyskwalifikacji wymierzona innemu obwinionemu niż zawodnikowi polega na zakazie reprezentowania drużyny i klubu wobec innych osób, przebywania w strefie technicznej, najbliższym otoczeniu pola gry i w szatni oraz zakazie pełnienia jakiejkolwiek funkcji, związanej z działalnością w piłce nożnej. Poprzednie brzmienie było szersze i bardziej opisowe: „§3 Kara dyskwalifikacji wymierzona innemu obwinionemu niż zawodnikowi polega na zakazie reprezentowania drużyny i klubu wobec innych osób, przebywania w strefie bezpośrednio przylegającej do boiska oraz w miejscach wydzielonych dla kierownictwa drużyny, zawodników rezerwowych i w szatni oraz zakazie pełnienia jakiejkolwiek funkcji, związanej z działalnością w piłce nożnej”.
Największa dolegliwość kary dyskwalifikacji polega w przypadku zawodnika na zakazie uczestnictwa w rozgrywkach, których dotyczy orzeczona kara, a w przypadku innego obwinionego niż zawodnik - na zakazie reprezentowania drużyny i klubu wobec innych osób, przebywania w strefie technicznej, najbliższym otoczeniu pola gry i w szatni oraz zakazie pełnienia jakiejkolwiek funkcji, związanej z działalnością w piłce nożnej.
Zakaz pełnienia jakiejkolwiek funkcji, związanej z działalnością w piłce nożnej oznacza praktycznie „nieistnienie” danej osoby w środowisku piłkarskim w jakiejkolwiek roli.
Warto też przypomnieć iż zgodnie z §2, w przypadku dyskwalifikacji czasowej zawodnika, nie może on uczestniczyć w żadnych zawodach piłkarskich oraz pełnić jakiejkolwiek funkcji związanej z działalnością w piłce nożnej.
W przypadku, jeżeli karę dyskwalifikacji orzeczono jako zakaz uczestnictwa w określonej liczbie meczów, górna granica tej kary wynosi 10 meczów (art. 19 §4).
Z kolei, w przypadku orzeczenia czasowej kary dyskwalifikacji, wymierza się ją w tygodniach, miesiącach lub latach, przy czym jeżeli orzeczono ją wobec zawodnika w wymiarze nie wyższym niż 6 miesięcy, do okresu jej wykonywania nie wlicza się okresu przerwy pomiędzy rundami sezonu rozgrywkowego, w którym rozpoczęto jej wykonywanie (art. 19 §5).
Natomiast zgodnie z par. 6 i 7, górna granica kary dyskwalifikacji, orzeczona w latach nie może przekraczać 10 lat, a orzeczenie kary dyskwalifikacji na stałe oznacza dyskwalifikację dożywotnią.
W przypadku orzeczenia kary dyskwalifikacji i jej odbywania po uprawomocnieniu się decyzji organu dyscyplinarnego, można na postawie art. 165 Regulaminu Dyscyplinarnego PZPN zwrócić się z wnioskiem do organu, który sprawę prawomocnie zakończył o zawieszenie lub darowanie kary dyscyplinarnej. W przypadku, gdy obwiniony odwoływał się od decyzji organu I instancji, wniosek taki kieruje się do organu II instancji, niezależnie od tego czy ten odwwołanie uwzględnił choćby w części czy odwołanie oddalił.
