Przeciętny konsument przyzwyczajony jest, że w przypadku wszelkiego rodzaju punktów oferujących w obrocie towary (choćby sklepy spożywcze) na sprzedawanym produkcie uwidaczniana jest jego cena, masa jednostkowa, objętość, ilość sztuk, itd.
Rzadziej spotykamy się jednak z oznaczeniem ceny za oferowane usługi i z tym mogą wiązać się pewne nieporozumienia. Prawo nie znosi jednak próżni i reguluje te kwestie w tej samej ustawie, która ustala sposób oznaczania cen towarów. Zgodnie z ustawą z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (tj. z dnia 17 stycznia 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 178) „W miejscu sprzedaży detalicznej i świadczenia usług uwidacznia się cenę oraz cenę jednostkową towaru (usługi) w sposób jednoznaczny, niebudzący wątpliwości oraz umożliwiający porównanie cen.”
Ten sam przepis odnosi się zatem do oznaczenia ceny towaru i usługi.
Szczegóły uwidaczniania cen towarów i usług, w tym cen jednostkowych towarów (usług) reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 9 grudnia 2015 r. w sprawie uwidaczniania cen towarów i usług (Dz.U. z 2015 r. poz. 2121).
I tak, zgodnie z w/w rozporządzeniem przedsiębiorca prowadzący działalność usługową w zakresie gastronomii lub hotelarstwa uwidacznia ceny oferowanych potraw, wyrobów, noclegów, wyżywienia i innych oferowanych usług w cenniku (tak § 9 ust. 1 w/w rozporządzenia). Cennik, o którym mowa powyżej, zawiera także aktualne informacje umożliwiające konsumentom identyfikację ceny z potrawą lub wyrobem, w szczególności pełną nazwę potrawy lub wyrobu, pod którą jest on sprzedawany, oraz określenie ilości potrawy lub wyrobu, do których się odnosi (tak § 9 ust. 2 w/w rozporządzenia). Przedsiębiorca, o którym mowa powyżej, zgodnie z § 9 ust. 3 w/w rozporządzenia:
1) zapewnia konsumentom wystarczającą liczbę cenników oferowanych potraw, wyrobów i napojów oraz udostępnia je przed przyjęciem zamówienia;
2) wywiesza cenniki w miejscu ogólnodostępnym wewnątrz lub na zewnątrz lokalu gastronomicznego;
3) wykłada lub wywiesza w każdym pokoju hotelowym katalog zawierający ceny noclegu, wyżywienia lub innych oferowanych usług;
4) wykłada lub wywiesza w miejscu przeznaczonym do odbywania rozmów telefonicznych cennik, zawierający cenę za jeden impuls telefoniczny i inne opłaty za usługi dodatkowe, związane z łączeniem rozmowy.
Ceny za usługi podaje się wraz z dokładnym określeniem rodzaju i zakresu usługi. Jeżeli jest to zgodne z praktyką obrotu, ze względu na rodzaj świadczonej usługi, zamiast cen za usługę można podawać cenę jednostkową. Przy uwidacznianiu cen za usługi mogą być podawane stawki godzinowe, stawki procentowe, ceny za kilometr i inne stawki przeliczeniowe, które powinny zawierać wszystkie elementy składowe ceny. Ceny za przejazd od lub do odbiorcy usługi zestawia się i wycenia, niezależnie od wyceny usługi. W przypadku gdy cena za wykonanie usługi nie obejmuje wartości materiałów i towarów niezbędnych do jej realizacji, jednoznacznie informuje się o tym konsumenta. Powyższe zasady stosuje się również do ofert i kosztorysów (tak § 10 w/w rozporządzenia).
Powyższy akt prawny wskazuje również, że w miejscu świadczenia usług udostępnia się cennik w miejscu ogólnodostępnym i dobrze widocznym dla konsumentów. W przypadku świadczenia usług wyłącznie u konsumenta cennik przedstawia się konsumentowi w formie pisemnej lub elektronicznej przed wykonaniem usługi (tak § 11 w/w rozporządzenia).
Z kolei na stacjach benzynowych ceny paliw uwidacznia się w taki sposób, aby były one czytelne dla kierowców pojazdów zbliżających się do stacji, poruszających się po drogach publicznych. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy wynajmującego lub ochraniającego garaże, zadaszone wiaty oraz miejsca parkingowe albo przyjmującego na przechowanie pojazdy samochodowe.
