Dzisiejszy wpis dotyczy tematyki skupionej wokół tzw. ulgi sponsoringowej, wprowadzonej do polskiego porządku prawnego z dniem 1 stycznia 2022 roku. Po 8 miesiącach funkcjonowania jej w obrocie prawnym stopniowo i coraz śmielej przebija się ona do świadomości przedsiębiorców i środowisk sportowych. O wprowadzeniu i zasadach korzystania z nowej ulgi informowaliśmy już na łamach portalu[1], jednak dzisiaj chciałbym skupić się na jednej z trzech możliwości skorzystania z ulgi sponsoringowej przez przedsiębiorców- poprzez wsparcie klubu sportowego.
Tytułem przypomnienia wskażmy tylko, że nowa ulga sponsoringowa dla przedsiębiorców wspierających sport polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania 50% kosztów uzyskania przychodu poniesionych na działalność sportową. Znowelizowane w ramach Polskiego Ładu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową uznają koszty poniesione na finansowanie:
- klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;
- stypendium sportowego;
- imprezy sportowej niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2171).
Nasza dotychczasowa praktyka pokazuje, że największym zainteresowaniem przedsiębiorców cieszy się opcja finansowania klubów sportowych. Wymogiem ustawowym skorzystania z ulgi jest wsparcie finansowe klubu, który nie działa w celu osiągnięcia zysku. Odesłanie do art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie wyznacza nam również następujący katalog celów, na które musi zostać przeznaczone wsparcie finansowe, otrzymane przez klub sportowy:
- realizacja programów szkolenia sportowego,
- zakup sprzętu sportowego,
- pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
- pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,
- sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej.
Co istotne, powyższe wyliczenie nie stanowi katalogu zamkniętego i może zawierać także inne sposoby wydatkowania otrzymanego wsparcia, pod warunkiem, że będą wpisywać się w poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, lub zwiększy to dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub. Takie uregulowanie powoduje, że wachlarz możliwości wsparcia finansowego klubów sportowych przez przedsiębiorcy, którzy z tego tytułu osiągną korzyść podatkową jest niezwykle szeroki.
W praktyce, najpowszechniejszą formą finansowania klubu sportowego przez przedsiębiorców jest zawarcie między stronami tzw. umowy sponsoringowej. Jest to szczególny rodzaj umowy, której nie regulują w odrębny sposób przepisy prawa. Umowa ta należy do kategorii tzw. umów nienazwanych, której możliwość zawierania wynika z zasady swobody umów, wyrażonej w art. 353(1) Kodeksu cywilnego. Istota umowy sponsoringowej sprowadza się do przekazania przez sponsora określonych świadczeń (zwłaszcza pieniężnych) na rzecz podmiotu sponsorowanego, a w zamian sponsor otrzymuje ekwiwalentne świadczenie o charakterze reklamowym lub promocyjnym (w szczególności rozpowszechnianie informacji o sponsorze np. w postaci logo umieszczanego na strojach sportowych czy promocji przez klub w mediach społecznościowych). Ze swej natury jest to więc umowa oparta na wzajemności świadczeń, w której sponsor nabywa odpłatnie usługi reklamowe lub promocyjne, które w przyszłości mają zaprocentować wzrostem uzyskiwanych przez niego przychodów. Podobne rozumienie umowy sponsoringowej prezentują w swoich wyjaśnieniach organy podatkowe[2]. Tak rozumiany sponsoring określany jest mianem sponsoringu właściwego, co powoduje, że koszty poniesione przez sponsora (przedsiębiorcę) stanowią w całości jego koszty uzyskania przychodów. Co również potwierdzają organy podatkowe w swoich interpretacjach[3].
Ukształtowana w powyższy sposób w oparciu o umowę sponsoringową relacja przedsiębiorcy z klubem sportowym, powoduje, że przedsiębiorca może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów 100% wydatków poniesionych na wsparcie klubu sportowego. Wprowadzona dodatkowo od 1 stycznia 2022 roku ulga sponsoringowa powoduje, że w ostatecznym rozrachunku przedsiębiorcy w swoich rozliczeniach podatkowych mogą uwzględnić 150% wydatków poniesionych na wsparcie klubu sportowego (100% jako koszt uzyskania przychodu i 50% jako odliczenie od podstawy opodatkowania).
Korzyść jaką osiąga przedsiębiorca najlepiej zobrazujmy na prostym przykładzie.
Wyobraźmy sobie przedsiębiorcę, będącego płatnikiem podatku liniowego w stawce 19%. Przedsiębiorca ten, na mocy zawartej z klubem umowy sponsoringowej przekazuje na jego rzecz kwotę 20 000 zł na zakup sprzętu sportowego. Zatem już tę kwotę uwzględnia w całości jako koszt uzyskania przychodów. Przyjmijmy, że dochód naszego przedsiębiorcy wynosi 100 000 zł. Zatem od tej kwoty stanowiącej podstawę opodatkowania w ramach ulgi sponsoringowej odliczamy 50% kosztów poniesionych na zakup sprzętu sportowego (100 000 zł – 10 000 zł = 90 000 zł). Bez ulgi sponsoringowej przedsiębiorca zapłaciłby podatek w wysokości 19 000 zł (100 000 zł x 19% = 19 000 zł). Dzięki skorzystaniu z ulgi zapłaci 17 100 zł (90 000 zł x 19% = 17 100 zł). Dzięki uldze przedsiębiorca „zaoszczędzi” w podatku w tym przypadku kwotę 1900 zł.
Poprzez wprowadzenie ulgi sponsoringowej środowisko sportowe i przedsiębiorcy otrzymały narzędzie do budowania i pogłębiania współpracy opartej na obustronnych korzyściach. Na ocenę jak ulga funkcjonuje w praktyce przyjdzie jeszcze czas. Jednak wzrastające zainteresowanie ulgą pozwala wysnuć wniosek, że stanie się ona ważnym elementem wpływającym na pozyskiwanie dodatkowych źródeł finansowania – z perspektywy środowisk sportowych oraz na promocję i budowę wizerunku – z perspektywy przedsiębiorców.
[1] https://prawosportowe.pl/a/nowa-ulga-podatkowa-dla-przedsiebiorcow-wspierajacych-sport?fbclid=IwAR1cd5lTJCj63gEZ_Ow_l8sSlf_O4FlOda-Ty_RlJUAoFBgrtt1v7ccmnlQ
[2] Np. Pismo z dnia 27 lutego 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP2-1.4010.548.2019.3.OK
[3] Np. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 października 2012 roku, sygn. ILPB3/423-283/12-2/JG
