Kontynuując tematykę związaną z ustawą prawo restrukturyzacyjne, która weszła w życie 1 stycznia 2016 r., chciałbym umówić instytucję planu restrukturyzacyjnego.
Jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy, powodzenie postępowań restrukturyzacyjnych w bardzo dużym stopniu jest uzależnione od odpowiedniego przygotowania się do nich. Elementem ułatwiającym ten proces ma być odpowiednio przygotowany plan. Zgodnie z art. 9 w/w ustawy, wstępny plan powinien zawierać co najmniej:
- Analizę przyczyn trudnej sytuacji dłużnika.
- Wstępny opis i przegląd planowanych środków restrukturyzacyjnych i związanych z nimi kosztów.
- Wstępny harmonogram wdrożenia środków restrukturyzacyjnych.
Przygotowanie takiego planu z całą pewnością przeniesie korzyści dla wszystkich stron postępowania. Przedsiębiorca będzie dzięki temu mógł działać według odpowiednio sporządzanego harmonogramu, bez konieczności podejmowana spontanicznych, nieprzemyślanych kroków. Natomiast wierzyciele przedsiębiorcy mogą zyskać pewność co do słuszności działań dłużnika. Innymi słowy będzie mogli zapoznać się z propozycją działań i ocenić szanse jej powodzenia.
Zgodnie z wolą twórców ustawy, wstępny plan restrukturyzacyjny ma zawierać jedynie najistotniejsze elementy z punktu widzenia zawarcia układu i jego wykonania. Natomiast ostateczny plan restrukturyzacyjny zawiera co najmniej:
- Opis przedsiębiorstwa dłużnika wraz z informacją o aktualnym oraz przyszłym stanie podaży i popytu w sektorze rynku, na którym przedsiębiorstwo działa.
- Analizę przyczyn trudnej sytuacji ekonomicznej dłużnika.
- Prezentację proponowanej przyszłej strategii prowadzenia przedsiębiorstwa dłużnika oraz informację na temat poziomu i rodzaju ryzyka.
- Pełny opis i przegląd planowanych środków restrukturyzacyjnych i związanych z nimi kosztów.
- Harmonogram wdrożenia środków restrukturyzacyjnych oraz ostateczny termin wdrożenia planu restrukturyzacyjnego.
- Informację o zdolnościach produkcyjnych przedsiębiorstwa dłużnika, w szczególności o ich wykorzystaniu i redukcji.
- Opis metod i źródeł finansowania, w tym wykorzystania dostępnego kapitału, sprzedaży aktywów w celu finansowania restrukturyzacji, finansowych zobowiązań udziałowców i osób trzecich, w szczególności banków lub innych kredytodawców, wielkości udzielonej i wnioskowanej pomocy publicznej oraz pomocy de minimis lub pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie i wykazania zapotrzebowania na nią.
- Projektowane zyski i straty na kolejne pięć lat oparte na co najmniej dwóch prognozach.
- Imiona i nazwiska osób odpowiedzialnych za wykonanie układu.
- Imiona i nazwiska autorów planu restrukturyzacyjnego.
- Datę sporządzenia planu restrukturyzacyjnego.
W wyjątkowych przypadkach, gdy wielkość przedsiębiorstwa utrudniałaby zebranie wszystkich danych potrzebnych do sporządzenia planu, nadzorca sądowy lub zarządca ma prawo ograniczyć jego treść. Natomiast dzięki upublicznieniu takiego dokumentu wierzyciele będę mogli na bieżące weryfikować działania przedsiębiorcy – a więc to czy faktycznie wykonuje on warunki układu.
W sytuacji szczególnie uzasadnionej, nadzorca sądowy lub zarządca może za zgodą sędziego-komisarza zlecić jego przygotowanie osobom trzecim. Tworzony jest on w postaci elektronicznej i zamieszczany w Centralnym Rejestrze Restrukturyzacji i Upadłości.
Co prawda rzetelne przygotowanie planu restrukturyzacyjnego może być czasochłonne i wymagać specjalistycznych analiz, jednak z całą pewnością może być czynnikiem przesądzającym o skuteczności działań restrukturyzacyjnych. Dzięki temu cały proces może być prowadzony bardziej efektywnie.
