Wracam dzisiaj do poprzedniego bloga rozwijającego tytułową myśl. Tym razem pora na przykłady i rozwinięcie zagadnienia sprzed dwóch tygodni i przykłady czego nie wolno zrobić, by nie narazić się na weryfikację zawodów walkowerem. To bardzo ważne, że zawody mogą być zweryfikowane jako walkower w jednym z określonych enumeratywnie w przepisach przypadków. Podstawa regulacji zawarta jest w Regulaminie Rozgrywek – tych konkretnych, danych rozgrywek, w których startujemy, niezależnie od tego czy rozgrywki prowadzi Polski Związek Piłki Nożnej czy jeden z szesnastu wojewódzkich związków piłki nożnej.
Trzeba również przypomnieć, że zasadą jest, że regulaminy rozgrywek bazują na Uchwale nr IX/140 z dnia 3 i 7 lipca 2008 roku Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej w sprawie organizacji rozgrywek w piłkę nożną. Ona była nowelizowana wielokrotnie, wszak obowiązuje już od 13 lat. Ponadto w regulaminach znajdują się przepisy, że w kwestiach nieuregulowanych przepisami danego regulaminu znajdują zastosowanie między innymi przepisy Uchwały nr IX/140 z dnia 3 i 7 lipca 2008 roku Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej w sprawie organizacji rozgrywek w piłkę nożną.
Trudno byłoby sięgać do poszczególnych regulaminów czy to Ekstraklasy, czy to 1, 2, 3 Ligi czy to rozgrywek kobiecych, juniorskich, futsalu, piłki nożnej plażowej, prowadzonych przez PZPN, czy to rozgrywek niższych klas męskich, kobiecych, futsalu lub „plażówki” zatem omówienie poszczególnych przesłanek, które powodują weryfikację zawodów oprę na § 7 ust. 6 Uchwały nr IX/140 z dnia 3 i 7 lipca 2008 roku Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej w sprawie organizacji rozgrywek w piłkę nożną. Stosownie do tego przepisu zawody należy zweryfikować jako przegrane 0:3 (0:5 w rozgrywkach Futsalu) na niekorzyść, jeżeli zaistnieje jeden z wymienionych w przepisie przypadków. Teraz skoncentrujemy się na tych 19, o których mówi Uchwała nr IX/140 z dnia 3 i 7 lipca 2008 roku Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej w sprawie organizacji rozgrywek w piłkę nożną (dalej: Uchwała).
Przypadek pierwszy:
drużyna zawieszona w prawach członkowskich lub w prawach uczestnictwa w rozgrywkach i zawodach – to pokłosie kary dyscyplinarnej nałożonej przez organ dyscyplinarnych – kary dyscyplinarnej lub sankcji dyscyplinarnej, rozgrywkowej albo regulaminowej nałożonej przez organ rozgrywkowy. Sankcja taka nie jest karą dyscyplinarną, a jedynie instrumentem mającym na celu podporządkować klub uczestniczący w rozgrywkach, np. nie posiadający w myśl regulaminu rozgrywek wojewódzkiego związku piłki nożnej odpowiedniej liczby drużyn młodzieżowych. I nie jest to to kara dyscyplinarna. Może ją nałożyć Wydział Gier / Komisja ds. Rozgrywek, a nie jak ma to miejsce w przypadku kary dyscyplinarnej – organ dyscyplinarny.
Jeżeli chodzi o zawieszenie albo pozbawienie licencji – w ujęciu kary dyscyplinarnej, to zgodnie z art. 22 §1 Regulaminu Dyscyplinarnego Polskiego Związku Piłki, kara zawieszenia licencji orzeczona w stosunku do klubu oznacza niemożność korzystania z uprawnień, wynikających z licencji, w tym pozbawienie prawa do udziału w rozgrywkach. Nierozegrany mecz weryfikuje się jako walkower na niekorzyść drużyny ukaranego klubu. Z kolei zgodnie z §2, karę zawieszenia licencji w stosunku do klubu orzeka się na czas nieokreślony, a licencję przywraca się po ustaniu przyczyn, które spowodowały jej zawieszenie. Z kolei, zgodnie z §3, karę pozbawienia licencji, orzeczonej w stosunku do klubu jest równoznaczne z wykluczeniem klubu z udziału w rozgrywkach. W przypadku spełnienia wymogów licencyjnych, w następnym sezonie klub ma prawo zgłosić drużynę do udziałów w rozgrywkach klasy bezpośrednio niższej.
Przypadek drugi:
drużyna, która nie staje do zawodów w terminie wskazanym w terminarzu rozgrywek lub spóźni się więcej niż 15 minut – ten przypadek dotyczy najczęściej zespołu gości, który nie przyjeżdża na mecz z różnych powodów. Nie ma tu znaczenia jaki jest powód niestawienia się zespołu. Czasami drużyny, na „własną rękę”, wbrew przepisom próbują zmienić termin meczu i wówczas gdy się nie dogadają, a jednego z zespołów nie ma na zawodach, to zawody są weryfikowane na korzyść jego rywali.
Przypadek trzeci:
drużyna, która nie przygotowała boiska do gry stosownie do postanowień Uchwały w sprawie organizacji rozgrywek – zgodnie z §6 Uchwały boisko musi spełniać wymogi i być przygotowane zgodnie z tym przepisem, m.in. musi posiadać protokół weryfikacji. Ponadto musi być przygotowane do gry, nie może na nim np. zalegać woda, chyba, że jest to wynikiem gwałtownych opadów i mimo należytej staranności boiska nie dało się przygotować.
Przypadek czwarty:
drużyna gospodarza nie dostarczy do gry przepisowej piłki lub w razie uszkodzenia nie zastąpi jej w ciągu 10 min inną przepisową piłką – piłka musi być odpowiednio przygotowana, zgodnie z wymogami zawartymi w Przepisach Gry w Piłkę Nożną.
Przypadek piąty:
drużyna gospodarza w przypadku, gdy na boisko wtargnie publiczność i nie zostanie usunięta w ciągu 5 minut lub w razie powtórnego jej wtargnięcia – kwestie zabezpieczenia obiektu, niezależnie od tego czy mecz jest imprezą masową, w tym imprezą masową podwyższonego ryzyka, czy też jest imprezą niemasową, obiekt musi być odpowiednio zabezpieczony. Przy braku zabezpieczenia warto pamiętać o tym, że poza weryfikacją mogą być nałożone też kary dyscyplinarne i że tutaj również nieduża jest granica między zwykłą konfrontacją słowną, a naruszeniem nietykalności cielesnej innych osób, w tym sędziego, którego naruszenie nietykalności jest formą kwalifikowaną takiego naruszenia skutkuje surowszymi karami.
Przypadek szósty:
drużyna nie zgodzi się na prowadzenie zawodów przez sędziego wyznaczonego zgodnie z przepisami – zgodnie z § 10 Uchwały zawody o mistrzostwo prowadzą sędziowie wyznaczeni przez właściwe organy PZPN lub Wojewódzkich ZPN, a w rozgrywkach prowadzonych przez Wojewódzki ZPN, dopuszcza się możliwość prowadzenia zawodów przez sędziów klubowych, na zasadach opracowanych przez dany Wojewódzki ZPN. Warto też jeszcze zapoznać się z przepisami § 11 Uchwały i również im nie uchybić.
Przypadek siódmy:
drużyna, w której brał udział zawodnik nieuprawniony do gry albo potwierdzony lub uprawniony na podstawie przedłożonych przez klub niewiarygodnych dokumentów – zagadnienie, o którym można napisać cały artykuł, więc nie będę wchodzić w szczegóły natomiast ważnym jest, o czym często zapominamy, by zawodnik był uprawniony do każdych rozgrywek, w których ma zagrać. Uprawnienie do gry w pierwszym zespole jest uprawnieniem do gry tylko w tym zespole. By zagrać w rezerwach trzeba być uprawnionym do gry w rezerwach, w lidze w której występują. Tak samo rozgrywki Pucharu Polski szczebla wojewódzkiego. Też trzeba być uprawnionym do gry w nich.
Pozostałe przypadki weryfikacji zawodów piłkarskich jako walkower na niekorzyść przeciwnika w świetle uchwały w sprawie organizacji rozgrywek omówimy sobie w kolejnym wpisie poświęconym walkowerom.
